حتما بسیاری از شما فوتبال‌دوستان ماجراهای مربوط به اعمال خشونت فیزیکی و جنسی بازیکنان فوتبال علیه چند زن را دیده و شنیده‌اید و دست‌کم اطلاعات مختصری در این‌باره دارید؛ از میسون گرینوود و آنتونی در منچستریونایتد گرفته تا لوییس روبیالس، دنی آلوس، اشرف حکیمی و دیگران... ناگفته نماند که بنجامین مندی هم دیگر فوتبالیستی بود که متهم به تجاوز جنسی شده بود، اما در ادامه ثابت شد که بی‌گناه بوده است.

قاعدتا بسیاری از مردم جهان (هم داخل ایران هم خارج از ایران) زمانی که چنین اخباری را می‌بینند و می‌شنوند تصور می‌کنند که واقعا چنین اتفاقی رخ داده و بدون این‌که ماجرا را از نزدیک لمس کرده باشند، علیه متهم حکم صادر می‌کنند و خواهان نابودی کامل او می‌شوند. اما از این صحبت‌ها که بگذریم، من تصور می‌کنم که چنین اتفاقاتی ازپیش‌برنامه‌ریزی شده است و فمینیسم رسانه‌ای و فمینیست‌ها در بروز چنین اتفاقاتی نقش زیادی دارند، زیرا بسیار عجیب و در نوع خود مشکوک است که هر ماه یک فوتبالیست معروف به چنین مواردی متهم می‌شود و باشگاه آن بازیکن را از تمرینات محروم می‌کند و بعد از چند ماه کشمکش و بی‌اعتبار کردن آن بازیکن، معلوم می‌شود که فرد متهم‌شده هیچ خطایی را مرتکب نشده و در نهایت تبرئه می‌شود.

به نظر می‌رسد چنین اتفاقاتی بیشتر جنبه اخاذی و ساقط کردن اعتبار و ارزش مردان فوتبالیست و از کار بیکار کردن آن‌ها را دارد.

به امید روزی که سایه سیاست و سیاست‌های نادرست رسانه‌ای از سر ورزش و هنر جوامع کم شوند.

فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد