پس از دو فصل اخبار بد از لیگ قهرمانان آسیا امسال ما با سه تیم دوباره در این بالاترین سطح باشگاهی قاره آسیا حاضر هستیم. استقلال متاسفانه نتوانست مجوز حرفه‌ای بگیرد و حالا پرسپولیس، سپاهان و نساجی نمایندگان ما در لیگ قهرمانان هستند. در هفت فصل اخیر فوتبال ایران پرسپولیس ۶ بار قهرمان شده، در این فاصله دو بار به فینال لیگ قهرمانان رسیده، در تمام این سالها بیشترین ملی‌پوش را داشته، دوبار دبل کرده - یعنی هم قهرمان لیگ و هم قهرمان جام حذفی شده است - و فصل قبل هر سه جام را برد.
پرسپولیس محبوب‌ترین و پرطرفدارترین تیم فوتبال ماست و به طور طبیعی نماینده اول کشورمان که نتایجش مورد توجه همه قرار می‌گیرد. پرسپولیس بازی اول را به النصر باخت. در مسابقه‌ای که میزان بهانه‌هایش از توانمندی‌هایش بیشتر بود! یاد حمید مطهری بخیر که تا وقتی در همین پرسپولیس بود بارها از این جمله استفاده کرد. اگر بخواهیم بهانه‌های شکست را کنار بگذاریم و تنها به آنالیز فنی مسابقه نگاه کنیم، یحیی گل محمدی و همکارانش کار بسیار سختی در فاصله چند روز تا بازی دوم در پیش دارند.
از روز قرعه کشی مشخص بود که النصر مدعی اول صعود از این گروه است و پرسپولیس باید بلیط دوم را بگیرد. هر فرمولی برای صعود دو تیم دیگر از این گروه جز استثناها خواهد بود و می‌شود شگفتی. پرسپولیس در بازی اول ضعف‌های فنی زیادی داشت، حتی قبل از ۱۰ نفره شدن که آن هم باید به خوبی بررسی شود. پرسپولیس تنها یک مهاجم دارد و شهاب زاهدی هنوز در این فصل گل نزده او حتی در گرفتن پیراهن رونالدو هم ناکام بود! یحیی گل محمدی بارها بازی بدون مهاجم را امتحان کرده اما امیدواریم فهمیده باشد این روش در لیگ قهرمانان آسیا جواب نمی‌دهد.
ضعف دفاع راست در مقابل النصر کار دست تیم یحیی داد. علیرضا بیرانوند هم که به وضوح از مصدومیت رنج میبرد و ناآماده است. این بازی سرلک محروم است و ترابی هم مصدوم و حالا یحیی با این همه کمبود چه خواهد کرد؟ به خصوص در مسابقه‌ای که باید پیروز شود. پرسپولیس از دو بازی مقابل النصر اگر بگذرد، از چهاربازی باقیمانده فقط برد می‌خواهد. یحیی چه برنامه‌ای برای این چهار بازی دارد؟
سوال اینجاست که پرسپولیس چقدر از ضعف‌های مقابل النصر درس گرفت و اصولاً روی نیمکت چه مهره‌هایی برای تغییر تاکتیک دارد؟
