حرکت الاتحاد عربستان در حالی که تازه روابط دو کشور خوب شده، یک‌بار دیگر نشان داد فوتبال یک رشته ورزشی کاملاً سیاسی بوده، هست و خواهد بود. شما به شعارهای هواداران بارسا در ورزشگاه نیوکمپ توجه کنید. چه بخواهیم و چه نخواهیم فوتبال سیاسی است و هرقدر هم که عده‌ای تلاش کنند، بی‌فایده است. 

صرف‌نظر از بُعد سیاسی ماجرا، در این اتفاق هم هیچ‌کس به نفوذ فدراسیون فوتبال در آسیا امیدی ندارد. اگر مسئولان AFC منصفانه تمام زوایای ماجرا را بررسی کنند که کورسوی امیدی هست وگرنه منتظر نباشید از فدراسیونی که ۶ بار در ۲ ماه لیگ را تعطیل می‌کند، آبی گرم شود. در این قبیل اتفاقات است که مشخص می‌شود زور و نفوذ ما در AFC بیشتر است یا عربستانی‌ها. البته ما که خیلی امیدوار نیستیم. قضیه شبیه شکایت‌هایی است که خارجی‌ها از باشگاه‌های ایرانی به فیفا می‌کنند و در ۹۹ درصد موارد برنده می‌شوند. اینجا هم اگر صدور رأی به سود سپاهان باشد، باید تعجب کرد. اگر مثلاً وضعیت ورزشگاه آزادی مناسب و آبرومند بود، شما تعجب نمی‌کردید؟ اصلاً وقتی هیچ‌ چیزی سر جای خودش نیست و هیچ مدیری جایی جوابگو نیست، چرا باید به اتفاقات مثبت امیدوار باشیم؟ دوشنبه‌شب میثاقی از مدیر حقوقی استقلال پرسید قبول دارید این خارجی‌هایی که از شما شکایت کرده‌اند، همگی در فیفا برنده می‌شوند و پول‌شان را با جریمه دیرکردش می‌گیرند که مسئول استقلال هم خیلی شیک و مجلسی گفت: «بله، قبول دارم!» 

...و این تنها گوشه‌ای از وضعیت مدیریت در فوتبال و ورزش ایران است.