وقتی از تاثیر یک مربی در فوتبال حرف می‌زنیم، «رضا اسدی» یک مثال بارز است. بازیکنی که به عنوان یک مدافع میانی چهره شد، «علی دایی» از او یک هافبک وسط ساخت و بعد از دو فصل افت در اتریش و پرسپولیس، فصل قبل در تراکتور احیا شد، آن هم به عنوان مهاجم!
«خمس» فصل قبل تیم را خودش نبسته بود و وقتی دید مهاجم ندارد - با احترام به تمام مهره‌های فصل قبل تراکتور ما تنها نظر خمس را می‌گوییم و مربیگری سلیقه‌ای است - رضا اسدی را به خط حمله برد و از او یک مهاجم ساخت که تا روز آخر مدعی آقای گلی بود.
اسدی به سپاهان آمد و از همان بازی اول در پست تازه به زمین رفت. فقط کافیست نگاهی به نام‌های سپاهان در بخش حمله کنید؛ رضا شکاری، فرشاد احمدزاده، شهریار مغانلو، عیسی آل‌کثیر و کاوه رضایی!
حتی بازی کردن در این جمع کار بزرگی‌ست اما رضا اسدی هر بازی گل می‌زند. این تداوم درخشش، حتی بعد از تعطیلات ناخواسته لیگ، در کمتر بازیکن ایرانی تا امروز دیده شده و رضا اسدی تا همین جا هم کار بزرگی کرده است.
اسدی وقتی از طرف قلعه نویی به تیم ملی دعوت شد، همان روز اول دستور اعزام به آرایشگاه و تغییر مدل مو را گرفت! او موهایش را سامورایی می‌بست اما «سامسون» نبود که با از دست دادن موهایش قدرتش را از دست بدهد!
سامورایی همیشه بالاست! اسدی در صدر جدول گلزنان مثل فصل قبل قرار گرفته، حتی اگر دیگر موهایش را سامورایی نمی‌بندد!
