در یک ماه گذشته تیم ملی ایران در تورنمنت کافا و اردن قهرمان شده اما فوتبال کشورمان حضور در المپیک و بازیهای آسیایی هانگژو را از دست داده است! با یک مقایسه ساده می‌بینیم که بازیهای مهم را باخته‌ایم و تورنمنت‌های بی‌اهمیت را فتح کرده‌ایم. بله، نباید ناامید بود. این تیم ملی با ستاره‌هایی مثل آزمون و طارمی و بیرانوند و... حتماً در جام ملت‌های آسیا شانس دارد و حداقل می‌تواند تا فینال بالا برود. هیچ دلیلی ندارد که مثلاً اگر ما در نیمه‌نهایی به کره جنوبی یا عربستان بخوریم، به آنها ببازیم چون تیم خوبی داریم اما حرف‌مان این است که نباید گول تورنمنت‌های بی‌اعتبار و بازیهای نه‌چندان سخت را بخوریم.
هیچ‌کس فکر نمی‌کرد تیم ملی تیم دفاعی کیروش را با ۴ گل ببرد و این اتفاق خوبی بود. به خصوص برای قلعه‌نویی که ۸ سال می‌گفت من اگر چشمم رنگی بود... اما خود امیر هم می‌داند کار در جام ملت‌ها خیلی سخت‌تر است. حالا اینکه او در آن تورنمنت تا چه مرحله‌ای بالا برود، بستگی به جاه‌طلبی خودش دارد چون یک مربی قطعاً جاه‌طلبی خود را به بازیکنان هم انتقال می‌دهد.
اگر امیر در جام ملت‌های قطر دنبال قهرمانی باشد، تیم ایران حداقل تا فینال می‌رود اما اگر طرز فکرش این باشد که ایران فقط به جمع ۴ تیم نیمه‌نهایی برسد، تا همانجا هم نمی‌رسیم. فوتبال ایران چند دهه است که قهرمان جام ملت‌های آسیا نشده و به نظر می‌رسد این دوره مثل دوره‌ای که با برانکو و علی دایی و کریمی و مهدوی‌کیا و... در چین حضور داشتیم، از شانس خوبی برخورداریم. آن سال (۱۳۸۳) تیم ایران با بدشانسی و البته ناداوری از رسیدن به فینال محروم ماند اما این‌بار خوش‌بینی‌های زیادی وجود دارد که حداقل به فینال برسیم و حتی شاید قهرمان شویم.
