در دهه ۶۰ و در رؤیایی‌ترین تیم تاریخ پرسپولیس، چهره‌هایی چون فرشاد پیوس، ناصر محمدخانی و حتی علی پروین بارها و بارها یک‌تنه تیم‌شان را برنده کردند و گل‌های بسیاری زدند. مثلاً فرشاد پیوس یک‌بار در بازی آسیایی پرسپولیس مقابل پنجاب پاکستان ۷ گل زد و پرسپولیس بازی را ۹ بر ۲ برد. فرشاد یک‌بار هم به تیم عقاب در جام باشگاه‌های تهران (که به مراتب بهتر و قوی‌تر از لیگ فعلی بود) ۵ گل زد. او بارها و بارها ۴ گل در یک بازی به ثمر رساند و شاید حدود ۱۰ بار هت‌تریک کرد. علی پروین هم یک‌بار مقابل راه‌آهن در پیروزی تاریخی پرسپولیس (۸ بر یک) به تنهایی ۴ گل به ثمر رساند. پروین هم در دهه ۶۰ چند بار هت‌تریک کرد. مثلاً در بازی با هما که پرسپولیس ۶ بر یک برنده شده بود.
ناصر محمدخانی دیگر ستاره فراموش‌نشدنی قرمزهاست که یک‌بار به تیم دریانوردان ۴ گل زد و تازه یک پنالتی هم خراب کرد. هنوز خیلی‌ها می‌گویند روی دست ناصر مهاجمی نمی‌آید. حتی مجتبی محرمی به عنوان دفاع چپ سابقه هت‌تریک مقابل تیم ژاندارمری را دارد. پرسپولیس دهه ۶۰ با سوپراستارهایی مثل پروین، محمدخانی، درخشان، پیوس، پنجعلی و... واقعاً تیم بی‌نظیری بود. سال‌ها بعد وقتی پرسپولیس در لیگ ۸۲ با نتیجه پرگل ۸-۲ پگاه گیلان را برد، علی دایی ۴ گل زد.
در تاریخ پرسپولیس، فرشاد پیوس با ۱۶۴ گل زده همچنان شماره یک است و البته امثال علی دایی زمان زیادی در این تیم بازی نکردند. حتی آمار گلزنی خود علی پروین هم خوب است. پرسپولیس در سنوات اخیر گلزنانی چون محسن خلیلی، ادموند بزیک،مهدی طارمی، علی علیپور، ایمون زاید و... را داشته و امسال هم نگاه‌ها به شهاب زاهدی است که فعلاً با یک هت‌تریک از فشار خارج شده اما مسلماً سطح توقعات از او بالاست. گل‌محمدی البته به فکر جذب یک مهاجم خارجی خوب هم بود که نشد و در نهایت باشگاه، نبیل باهویی را آورد که بعید است چیز خاصی در چنته داشته باشد و نهایتاً یک پریرای دیگر است.
