این بازی به عبارت بهتر جنگی نابرابر بود؛ تیم سپاهان با نیمکتی پرمهره و با حمایت هواداران پرتعداد خود پذیرای پرسپولیسی بود که اسیر مصدومیت‌ها و مشکلات و سرماخوردگی است. اگر بگوییم فشار در این بازی به اندازه دربی است، بی‌راه نگفته‌ایم؛ اگر هم بیشتر از دربی نباشد، حتما کمتر از آن هم نیست.
حال تصور کنید که تیمی با دست خالی در یک بازی خارج از خانه زیر فشار هواداران حریف مسابقه دهد، شکست بخورد و طعنه و کنایه هم بشنود. اتفاقی که متأسفانه در بازی دیشب افتاد و گزارشگر بازی هنگام گل سپاهان علیرضا بیرانوند را مورد تمسخر قرار داد و با یادآوری جملات ماندگار «چطوری ژاوی» و «چطوری کریس» به نوعی به علیرضا بیرانوند طعنه زد. اما این پایان کار نبود و هنگامی که شهاب زاهدی در دقایق پایانی بازی توپ را با دستش لمس کرد، گزارشگر بازی گفت: «اون مارادونا بود که می‌توانست با دست گل بزند و کسی نفهمد».
در اینکه مارادونا بازیکن بزرگی بوده شکی نیست؛ اما آقای گزارشگر آیا این درست است که شما به دلیل اینکه طرفدار سپاهان هستید و اهل اصفهان هستید، با طعنه و تحقیر با تیم میهمان صحبت کنید؟ ما در این فوتبال بارها و بارها شاهد صحنه‌های ماندگار و زیبا بوده‌ایم. همان بیرانوندی که شما مسخره‌اش کردید، در مهم‌ترین تورنمنت بین‌المللی پنالتی یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال را دفع کرد و تا همین حالا هم همین صحنه باعث لبخند و غرور هر ایرانی‌ست. کاش کمی احترام را سرلوحه کارتان قرار می‌دادید.
فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد
