رای کمیته استیناف باعث شد تا شائبه‌های بسیاری در ذهن و زبان تیمها و بویژه تیم استقلال که از بابت این رأی بیشترین ضرر را متحمل شد، بوجود آید.
اینکه چرا این قانون تصویب شد و چرا عده از تیمها آن را رعایت کردند و عده ای دیگر رعایت نکردند و اینکه چرا آن عده که رعایت کردند با آن عده ای که رعایت نکردند باید مساوی باشند؟ و اینکه اگر جریمه و مجازاتی صادر شد باید مورد تعدیل و تخفیف قرار بگیرد؟ سؤالاتی که پر واضح است نه خود فدراسیون فوتبال و نه سازمان لیگ و نه هیچ ارگان دیگری قادر به پاسخگویی صحیح و قانع کننده نیستند.
هنوز از یاد نبرده ایم، باشگاه استقلال و شخص علی خطیر برای رعایت سقف قرارداد مجبور به از دست دادن ستاره‌های تیم از جمله مهدی قائدی و محمد محبی و ناچار به عدم جذب ستاره‌های دیگر برای تیمش شد، وقتی لیست نکونام تایید نشد و سرمربی تازه وارد آبی‌ها نتوانست تیمی که خود دوست داشت ببندد و ناچار تن به خواسته مدیرعامل تیمش داد.
وقتی مدیریت باشگاه برای جریمه نشدن و عدم کسر امتیاز مجبور به کاهش قرارداد بازیکنان تیمش و حتی سرمربی تیمش شد تا از سقف تعیین شده عبور نکند، اما حال و پس از ماه‌ها می‌بیند که امتیازهای کسر شده یا در اصل جریمه صادر شده از سوی سازمان لیگ وتو و امتیاز تیمهایی که با همین بهانه جریمه شده بودند بازگردانده شد...
به واقع اگر سقف قرارداد در این فصل اعمال نمی‌شد آیا تیم‌های دیگر از جمله استقلال نمی‌توانستند بازیکنان مورد نیاز خود را جذب کنند؟ و حال که امتیازهای کسر شده دو تیم سپاهان و پرسپولیس به آنها بازگردانده شد قرار است چه جریمه دیگری برای آنها اعمال شود؟ آیا اصلا جریمه خواهند شد یا خیر؟!
پر واضح است که بزرگترین تیمی که از رعایت قانون سقف قرارداد ضرر کرد تیم استقلال است، ضرری که اولین آن از دست دادن صدر جدول است و هرگز نه توسط باشگاه استقلال و نه هواداران این تیم قابل قبول و پذیرش نخواهد بود.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
