اینکه هواداران آبی علاقمند بودند تا تیم محبوب خود را در صدر جدول در پایان نیم فصل اول ببینند یک حرف است و اینکه آبی پوشان بتوانند با تمام داشته‌های خود یک نیم فصل خوب و خاطره انگیز را سپری کنند حرف دیگری است.
نباید از یاد ببریم که استقلال این فصل از همان شروع خود تا الان با کلی مشکلات ریز و درشت و حاشیه‌های جورواجور یک حرکت یکسان و کم فراز و نشیب و یک صدرنشینی مداوم و طولانی مدتی را سپری کرد که این در نوع خود امری قابل تحسین است.
استقلال جواد نکونام در اولین فصل حضور این سرمربی یک نیم فصل قابل قبول را سپری کرد، هر چند تساوی‌های متوالی با بازگشت امتیازات کسر شده سپاهان صدرنشینی را در دو هفته مانده تا پایان نیم فصل از این تیم گرفت اما با نتایج استقلال نمی‌توان از تیم جواد نکونام انتقاد کرد.
شاید بتوان ایراد و انتقاد واقعی را به مدیران و مسئولان بالادستی باشگاه گرفت که به دلیل رعایت سقف قرارداد از جذب بسیاری از بازیکنانی که سرمربی تیم به آنها نیاز داشت سر باز زدند و این باعث شد تا آبی پوشان در برخی از هفته‌ها در عین شایستگی از رسیدن به برد محروم بمانند.
تساوی‌های بد موقعی که اگر نبود حال حتی با بازگشت امتیازات سپاهان این تیم نکونام بود که همچنان صدرنشین بود. اما باز به استقلال و شخص جواد نکونام بابت تیمی که این فصل دیدیم باید تبریک گفت، هر چند عیار واقعی این تیم و همه تیم‌های دیگر در نیم فصل دوم مشخص می‌شود که تیم‌ها دو ماه فرصت دارند تا با تجدید قوا و شارژ مجدد خود یک نیم فصل دیگر را استارت بزنند
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
