دیر یا زود باید منتظر چنین عکس‌العمل و مصاحبه‌ای از جواد نکونام می‌بودیم؛ سرمربی تیمی که با تمامی کمی‌ها و کاستی‌ها و مشکلاتی که داشت بالاخره در پایان نیم‌فصل حتی با بازگشت امتیازات کسرشده دو تیم رقیب دیگر همچنان صدرنشینی‌اش را حفظ کرد و به عنوان قهرمان نیم فصل به تعطیلات زمستانی رفت. تعطیلاتی که هم بازار نقل و انتقالات زمستانی است و هم استراحت و ریکاوری برای استارت نیم‌فصل دوم، اما باشگاه استقلال که تیم خود را در نیم‌فصل اول صدرنشین می‌بیند در این تعطیلات که چند هفته از آن را سپری کرده‌ایم به جز جذب داسیلوا مدافع برزیلی و ازدست‌دادن دو مهره خود به نام‌های مهری و یامگا هیچ دستاورد مثبتی نداشته است.
وقتی همه این اتفاقات را می‌بینیم باید هم منتظر این می‌بودیم که جواد نکونام در تمرینات تیمش فریاد کمک سر بدهد، باید منتظر می‌بودیم تا باز گلایه و اعتراض و شکایت سرمربی تیم صدرنشین نیم‌فصل شنیده شود تا شاید مدیران و مسئولان این باشگاه کمی به خود بیایند.
جواد نکونام فریاد زد، تا شاید کسی به داد تیمش برسد، تا شاید کسی پیدا شود که مشکلات تیمش را البته نه تمامی آن‌ها حتی بخش کوچکی از آن‌ها را حل و فصل کند، بزرگترین مشکل جواد نکونام از دست دادن دو مهره و عدم جذب بازیکنانی بود که در نیم‌فصل اول و قبل از شروع فصل هم از عدم جذب آن‌ها و نبود مهره‌های موردنیاز خود درد و رنج می‌کشید و فریاد اعتراض سر می‌داد.
یک نیم‌فصل گذشت و به خیال این‌که شاید در تعطیلات زمستانی و با صدرنشینی آبی‌پوشان در پایان نیم‌فصل مدیران باشگاه استقلال به خود بیایند و کمی‌ها و کاستی‌های پیش‌فصل را در بین دو نیم‌فصل رفع و رجوع کنند، اما انگاری هیچ قصد و نیتی برای حل و فصل آن‌ها وجود ندارد.
به معنای واقعی کلمه کسی به داد تیم صدرنشین نیم‌فصل نمی‌رسد، کسی گوشش بدهکار فریادهای سرمربی تیم قهرمان نیم‌فصل نیست، کسی نه دلش برای این تیم می‌سوزد و نه قصدی برای جبران دارد و این‌طور می‌شود که باید منتظر یک نیم‌فصل دوم سخت و طاقت‌فرسا و شاید پرالتهاب برای تیم استقلال باشیم.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
