سردار آزمون به عنوان ستاره تعیین کننده ایران تنها ۴۸ ساعت قبل از بازی اول به اردوی قطر رسید و در بازی نخست، نیمه اول روی نیمکت نشست. سردار در شروع نیمه دوم به زمین رفت و تنها ۱۰ دقیقه برای زدن گل زمان لازم داشت.
همه فکر می‌کردند سردار به دلیل از دست دادن تمرینات در بازی اول نیمکت نشین شده اما او برابر هنگ کنگ اصلاً بازی نکرد تا مشخص شود از مصدومیتی رنج می‌برد.
سردار در بازی سوم از ابتدا کنار زوج همیشگی‌اش طارمی قرار گرفت و دوباره همان سردار درخشان شد. پاس گلی که او در برابر ازبکستان در مسیر جام جهانی داده بود، فراتر از سطح آسیا بود و این بار سردار دو بار در برابر امارات به طارمی پاس گل داد تا موتور گلزنی ستاره بوشهری هم روشن شود.
همه امیدوار به تکرار کارهای بزرگ و همیشگی این زوج بودیم اما برابر سوریه کار تیم ملی گره خورد و طارمی هم اخراج شد، سردار هم ان فروغ همیشه را نداشت ولی برای بازی با ژاپن چشم امید همه به این ستاره باشگاه رم ایتالیا بود تا در غیاب طارمی نتایج زحمات دیگران را آن جلو به ثمر بنشاند.
خوشبختانه سردار مقابل ژاپن همان سردار همیشگی شد. بازیکنی درخشان که یک تنه با مدافعان ژاپن جنگید، یک پاس گل تماشایی و استثنایی به محبی داد و یک گل هم زد که از بخت بد آفساید اعلام شد. سردار آنقدر مدافعان ژاپن را اذیت کرد که وقتی توپ به سمت او می‌آمد، آشکارا زانوهای بازیکنان ژاپن می‌لرزید!
حتی در دقایق آخر مسابقه که سردار به دلیل تلاش بیش از اندازه به عنوان تنها مهاجم ترکیب ما خسته شده بود، باز هنر قلعه نوعی این بود که او را در زمین نگه داشت. خیلی‌ها منتظر ورود مهدی قائدی بودند یا حتی شهریار مقانلو اما اسم سردار و تاثیر او در مسابقه، همان علتی بود که امیر را وادار کرد او را تا سوت پایان مسابقه در زمین حفظ کند.
سردار با این پاس تماشایی به محبی بار دیگر از خود گذشتگی خود را ثابت کرد که معمولاً برای مهاجمان هدف، ویژگی کمیابی است. او محبی را هم همانطور دید که معمولاً طارمی را استثنایی پیدا می‌کند، به حدی که برخی به شوخی می‌گفتند اگر قائدی هم به زمین بیاید از سردار پاس گل می‌گیرد!
حالا تیم ایران با بازگشت طارمی و این سردار آماده، مدعی جدی و اصلی قهرمانی در جام ملت‌های آسیاست...
بیشتر بخوانید:
