در فصل اخیر تیم های ما در تورنمنت های مختلف باشگاهی و ملی ضربات سنگینی از بی احتیاطی و عدم توجه به حضور VAR و دخیل بودن در نظرات مهم و حیاتی داوری خوردند. اگر در  لیگ برتر داوران در کنار خود VAR داشتند، عملکرد بازیکنان در زمین با افزایش دقت و حواس همراه می شد و آنها با نگاه ایده آل تری پا به میدان مسابقه می گذاشتند.

از چندین جهت نبود VAR، فوتبال ایران را با سؤالات و ابهامات زیادی رو به رو می کند. اولاً اینکه ثمره همین بی توجهی ها و بی اعتنایی ها خط خوردن تمام و کمال داوران ایرانی از لیست فیفا برای جام جهانی آتی است و این موضوع به شدت بر کارکرد و عملکرد داوران در سال های نه چندان دور آینده، اثر خواهد گذاشت.

نکته دوم بودن یا نبودن کمک داور ویدیویی تاثیر زیادی روی سبک بازی بازیکن و تیم در عرصه‌های مهم باشگاهی و ملی دارد. برای مثال می توان به دو بازی تیم ملی ایران در جام ملت های آسیا برابر سوریه و قطر اشاره داشت که مهدی طارمی و شجاع خلیل زاده، به طور عجیبی تیم ملی را زیر فشار وحشتناکی بردند یا سپاهان که در هر دو دیدار رفت و برگشت، با از دست دادن یک بازیکن بازی های برده را باخت. بازیکنانی که با پوست و استخوان، تأثیر گذاری VAR را به طور بسیار عمیقی درک کرده اند با بازیکنانی که VAR را کنار زمین ندیده اند زمین تا آسمان فرق های عظیم و شگفتی در ارائه یک نمایش مناسب دارند.

به این ترتیب کل فوتبال ایران از فقدان VAR رنج می برد و تا این دستگاه در کنار زمین همراه داور نباشد، همچنان شاهد بی تجربگی ها و گرفتار شدن بازیکنان در عرصه‌های ملی خواهیم بود. مشخص نیست که چه زمانی، این نقاط ضعف برای همیشه از صفحه فوتبال ایران محو و پاک خواهند شد!

معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد