هنگامی که مردم ایران اولین روز از سال ۱۳۷۱ را آغاز کرده و مشغول دید و بازدید عید بودند، محمد مایلی‌کهن که از طرف علی پروین و فدراسیون فوتبال مامور به هدایت تیم ملی فوتسال کشورمان شده بود، توانست برای اولین مرتبه این تیم را به جام جهانی برساند.

در آن مقطع فوتسال در آسیا و به طور کلی جهان در مقایسه با امروز کاملا ناشناخته بود و شاگردان محمد مایلی‌کهن با پیروزی در چند دیدار که داخل خاک عمان برگزار شده و حکم پیکارهای انتخابی جام جهانی را داشت، به مرحله نهایی این پیکارها که پاییز سال ۷۱ به میزبانی هنگ‌کنگ برگزار شد، راه پیدا کردند. در آن زمان علی پروین به صورت همزمان سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال بود و بازیکنان این دو رشته نیز از همدیگر تفکیک نشده بودند اما برای جام جهانی خود مایلی‌کهن به عنوان سرمربی تیم را به شرق آسیا برد و ما توانستیم به عنوان چهارمی جام جهانی ۱۹۹۲ هنگ‌کنگ دست پیدا کنیم. مقامی که بالغ بر ۲۰ سال بهترین مقام ایران در پیکارهای فوتسال محسوب می‌شد.