جواد نکونام خوب می داند اگر او و تیمش در باد خوشحالی این صدرنشینی و حرف از قهرمانی بخوابند خیلی زودتر از آن چیزی که تصورش را می کنند تمام تلاش های چندین و چند ماهه شان برای تثبیت این صدرنشینی را بر باد شده خواهند دید آنگاه دیگر هیچ آه و حسرت و افسوسی فایده ای نخواهد داشت.
جواد نکونام می داند که رقابت در هفته های پایانی فصل خیلی سخت تر از شروع امیدوار کننده در ابتدای فصل است، وقتی در هفته های پایانی تمام تیم ها برای اینکه بتوانند یک جایگاه ثابت و بهتری برای خود دست و پا کنند خودشان را به آب و آتش می زنند و به قولی هیچ رحمی به هیچ حریفی ندارند آنگاه حفظ این صدرنشینی بسیار سخت تر و طاقت فرساتر خواهد بود و صد البته رسیدن به هفته پایانی و حفظ این صدرنشینی بسیار لذت بخش تر خواهد بود.
۹ هفته پایانی یعنی ۹ فینال و کسب تک تک امتیازات آن می تواند نقطه امید و یک جای پای قرص و محکمی را برای تیمی بگذارد که برای رسیدن به صدر جدول و قهرمانی عزم جدی دارد، شاید این عزم هفته هاست که در ساق های بازیکنان تیم استقلال وجود دارد اما حفظ این عزم و اندیشیدن برای کسب قهرمانی تا هفته پایانی یک چیز دیگر است.
جواد نکونام و یارانش برای خوشحالی کردن فرصت و زمان بسیاری دارند که البته اکنون نیست، آنها می دانند که نه به صدرنشین نیم فصل اول که به قهرمان نیم فصل شهرت یافته است جام می دهند و نه به تیمی که هفته ها صدرنشینی را حفظ کرده است، به تیمی جام می دهند و آن را قهرمان می خوانند که در هفته پایانی صدر جدول باشد و با اکثریت کسب امتیاز به این جایگاه رسیده باشد و از تمامی حریفان و تیم های دیگر بیشترین امتیاز را داشته باشد.
پس نه در نیم فصل اول و نه امروز و در هفته بیست و یکم هیچ تیمی قهرمان نیست، و تیمی قهرمان است که در هفته سی ام صدرنشین باشد، هر چند حفظ صدرنشینی در تمام نیم فصل دوم می تواند یک شاهکار بی نظیر از تیم جواد نکونام بسازد و به مانند دو فصل پیش تیم فرهاد مجیدی می تواند با کسب قهرمانی صاحب رکوردهای بیشتری هم شود اما فعلا صحبت از قهرمانی مثل یک خودکشی خواهد بود.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
