هیچکس در این موضوع شکی ندارد که مهدی ترابی ستاره پرسپولیس در سال‌های اخیر و از عوامل اصلی موفقیت‌ها و قهرمانی‌های این تیم بود. ترابی از آن بازیکنان است که اگر سر حال باشند، تیم را بالا می‌کشند و اگر چیزی روی اعصاب آنها برود، قادر به ارائه تمام توانایی خود نیستند.

در بازی با گل گهر پرسپولیس برد اما ترابی از همان دقیقه نخست بازی آشکارا عصبی بود. بی دلیل به داور اعتراض می‌کرد و به طور خیلی مشخص قادر به کنترل اعصاب و رفتار خود و ارائه بازی همیشگی خود نبود. در همان دقیقه ۴ تکل از پشت سروش رفیعی با دو پا روی احمدرضا زنده روح یک خطای کاملا واضح و آشکار بود. از ان نمونه‌ها که در فیلم‌های آموزشی برای داوران جوان در سطوح پایین می‌گذارند اما ترابی بعد از سوت داور - در حالی که می‌توانست کارت هم بدهد و نداد - بی دلیل به سمت داور حمله کرد! از آن به بعد با هر سوت داور و با هر اتفاق درون زمین ترابی بازی را رها و به سمت بنیادی فر می‌رفت و مشخص بود که عصبانیت بیش از حد او ربطی به شرایط بازی و داوری ندارد.

با توجه به اهمیت مهدی ترابی برای پرسپولیس و حساسیت بازی‌های باقیمانده لیگ - حالا که این تیم به یک امتیازی استقلال صدرنشین رسیده - حتماً باید مربیان و مدیران این تیم به مشکل ترابی رسیدگی کنند. او در همین مسابقه کاندیدای اخراج از زمین بود و در صورت ادامه این روند قطعاً این اتفاق در بازی‌های بعدی خواهد افتاد. اما مشکل ترابی چیست؟ برای یک بازیکن ملی پوش که حالا ۹ سال از اولین دعوت او به تیم ملی گذشته و بیش از ۵۰ بازی ملی دارد، چه اتفاقی ممکن است بیفتد که او قادر به کنترل آن و تسلط روی کیفیت کار خود نباشد؟

ترابی یک بازیکن جوان و بی تجربه نیست. او لژیونر بوده، به جام جهانی رفته و در جام ملت‌ها بازی کرده، با پرسپولیس عناوین قهرمانی لیگ و جام حذفی را آورده و آنقدر تجربه دارد که بتواند از پس فشارهای درون زمین برآید. مشکل ترابی را باید در دو جا جستجو کرد؛ اول تیم ملی که او طبق روال این ۹ سال همیشه در اردوهای تیم حاضر و یکی از مدعوین بوده است اما در جام ملت‌ها فقط چند دقیقه بازی به او رسید و مشخص شد که برخلاف شایعات مصدوم نیست.

در تمام این سال‌ها ترابی فقط وقتی یک بازی را از دست داده که مصدوم یا محروم باشد. او بعد از جام ملت‌ها هم دوباره به تیم ملی دعوت شد اما مقابل ترکمنستان دوباره بازی نکرد و چه بسا همین موضوع باعث به هم ریختن او شده است. به خصوص که بعد از اردوی اخیر باشگاه پرسپولیس نسبت به مسئله بیرانوند هم واکنش نشان داد. اما جای دوم برای ریشه‌یابی مشکل ترابی پرسپولیس است. بازیکن مورد علاقه یحیی گل محمدی در تمام این سال‌ها سمت چپ خط حمله تیمش را به خود اختصاص داده بود. برای بازیکن راست پا و تکنیکی بهترین جا وینگر چپ است که فضا برای به تو زدن، شوت زنی یا دریبل یا پاس گل داشته باشد. یحیی آنقدر به ترابی اعتقاد داشت که حتی بعد از خریدن سعید صادقی هم او را به سمت راست زمین فرستاد و دیدیم که صادقی در این دو فصل سایه‌ای از آن ستاره درخشان گل گهر نبود.

با آمدن ویرا شرایط برای ترابی به هم ریخته و او حالا پست دلخواهش را در اختیار اورونوف می‌بیند. ملی پوش ازبک نیز در هر مسابقه می‌درخشد و گل می‌زند یا گل می‌سازد تا ستاره جدید قرمزها باشد. ترابی به اجبار مجبور به تبعید به سمت راست شده و فقط تنها دقایقی در هر مسابقه به پست دلخواهش برمی‌گردد. چه بسا همین موضوع روحیه حساس ترابی را به هم ریخته که احساس می‌کند دیگر آن جایگاه بلامنازع در تفکرات سرمربی را ندارد. اگر این بخش از قضیه بیشتر به واقعیت نزدیک باشد آن وقت اظهارات اخیر ترابی مبنی بر عدم تمدید قرارداد با پرسپولیس و شایعه پیشنهادات سنگین داخلی به او رنگ تازه‌تری به خود می‌گیرد!

بیشتر بخوانید: گزارشگری که از این طرف بام افتاد؛ خودزنی در سیرجان/ مرسی از این همه اطلاعات ذی‌قیمت که به ما دادید!