بایرن‌مونیخ واقعا نباید یولیان ناگلزمن را اخراج می‌کرد. این موضوع الان خیلی مشخص است. وقتی آنها مربی آلمانی را در مارس ۲۰۲۳ رها کردند در موقعیت عجیبی قرار گرفتند. آن موقع در لیگ قهرمانان و بوندس‌لیگا زنده بودند، هرچند جو اردوی تیم کمی ناخوشایند بود.
آنها سرمربی را اخراج کردند و توماس توخل را به جای او به باشگاه آوردند، و به این ترتیب باید دوره تجدید حیات را آغاز می‌کردند یا حداقل طبق استاندارد خود پیش می‌رفتند. اگرچه آنها در نهایت قهرمان بوندس‌لیگا شدند اما اوضاع از آن زمان بهتر نشد.
۱۲ ماه به سرعت گذشت و بایرن در جستجوی مربی جدید است و توخل ظرف ۶ هفته از تیم جدا خواهد شد. بوندس‌لیگا از دست رفت و باواریایی‌ها آن را به تیم درجه یک بایرلورکوزنِ ژابی آلونسو باختند. قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا نیز بعید به نظر می‌رسد و جستجو برای سرمربی جدید نیز خوب پیش نرفته است. جواب رد شنیدن از دو گزینه اصلی باعث شد روند کار متوقف شود، همه چیز دست در دست هم داد تا آنها به گزینه‌ای نه چندان محبوب و خواستنی روی بیاورند.
سرمربیگری این تیم از نظر تاریخی برای بسیاری از مربیان نخبه اروپا آرزو بود، اما اکنون برندگان سریالی بوندس‌لیگا با مشکل در استخدام سرمربی جدید روبرو شده‌اند و ممکن است مجبور شوند با کسی قرارداد ببندند که واقعا او را نمی‌خواهند. بله، رالف رانگنیک فعلا به عنوان گزینه شماره یک باوارایی‌ها معرفی شده و هواداران سرخورده و مغموم با نگرانی تغییر و تحولات باشگاه دوست داشتنی خود را دنبال می‌کنند.
اگر رانگنیک به عنوان سرمربی معرفی شود این سوال مطرح می‌شود که او تا چه زمانی در این سِمت خواهد ماند؟ به نظر می‌رسد بایرن به دنبال مربی موقت باشد تا در سال ۲۰۲۵ دوباره برای به خدمت گرفتن ژابی آلونسو اقدام کند یا شاید بتواند یورگن کلوپ را بعد از اینکه یک سال استراحت کرد و انرژی خود را به دست آورد، وسوسه کرده و به مونیخ بیاورد.
و این منطقی خواهد بود. انتصاب رانگنیک برای ثابت نگه داشتن کشتی و آماده‌سازی تیم برای آینده می‌تواند حرکتی زیرکانه باشد، به خصوص اگر بایرن نشانه‌های مثبتی از در دسترس بودن آلونسو یا حتی کلوپ ببیند.
در هر صورت، همه چیز در مونیخ کمی آشفته است و مدت زمان قابل توجهی لازم است تا شرایط بهبود پیدا کند و تیم به ثبات سابق بازگردد.
بیشتر بخوانید: اتفاق باورنکردنی در بایرن‌مونیخ/ برای انتخاب سرمربی امضا جمع شد!
