تیم استقلال این فصل متفاوت تر از فصل گذشته تیمی بود که ابتدا به فکر گل نخوردن بود و سپس گل زدن و به قول معروف قاعده بازی قهرمانی را بلد بود وقتی که برای قهرمانی ابتدا باید دروازه را بسته نگه داری و سپس در مرحله بعدی گلزنی کنی که تیم جواد نکونام این فصل تا هفته بیست و هشتم توانست خوب از عهده این تعریف برآید اما به قول سرمربی آبی پوشان زورش به همه چیز و همه جا نرسید.
در اینکه چه اتفاقاتی برای جواد نکونام و تیمش افتاد تا قافیه را در هفته بیست و هشتم از دست بدهد بسیار نوشته ایم و شما هم بسیار خوانده اید و نمی‌خواهیم اینجا تکرار مکررات کنیم که از حوصله خارج خواهد شد، اما چرا استقلال جواد نکونام قبل تر از آن و خیلی زودتر از هفته بیست و هشتم فاصله خود را در صدر را از دیگر رقبا بیشتر نکردند؟
تفاوت استقلال جواد نکونام با پرسپولیس گل محمدی و سپس اوسمار در حمایت و پشتیبانی مدیریت باشگاه بود، هر چقدر نکونام در اواسط فصل درگیری‌ها و جر و بحث‌های فراوانی با علی خطیر داشت و حمایت نشد، درویش برای سرمربی تیمش در نیم فصل بازیکن خرید و باعث تقویت تیمش شد طوری که حتی رفتن گل محمدی هم در اواسط فصل خللی در عملکرد تیمی قرمزپوشان ایجاد نکرد.
استقلال جواد نکونام شاید در عمل بیش از ۱۶ هفته در صدر جدول حضور داشت اما بارها و بارها معلوم شد که در هفته‌های پایانی به همان دلیلی که در چند سطر بالا گفته شد از کورس جا می‌ماند و همین طور هم شد.
جاماندن و عقب افتادن در کورس و سبقت گرفتن پرسپولیس از استقلال همان حسرتی را در دل هواداران استقلال تازه کرد که فصل‌های متوالی از همان نقطه ضربه‌های مهلک آن را خوردند و ناکامی‌های هفته‌های پایانی را منجر شد.
ختم کلام علاوه بر اینکه جواد نکونام در راس مدیریت باشگاه برای خودش حامی نداشت حتی از بخت و اقبال و شانس هم در دقیقه ۹۰ بازی پایانی هم سهمی نبرد تا اولین فصل حضورش با نایب قهرمانی برای استقلال به پایان برسد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
