نمی توان کاری به اتفاقات و درگیری و تهمت پراکنی های دو مدیرعامل استقلال و پرسپولیس و فاجعه اخلاقی در برنامه تلویزیونی نداشت. هر چند اهالی فوتبال و هواداران این دو باشگاه با این جر و بحث ها، این درگیری های لفظی که اکثرا به توهین های چاله میدانی هم کشیده می شوند بیگانه و غریبه نیستند اما دوشنبه شب بیشتر از اینکه دو مدیر را در یک برنامه ببینیم انگاری شاهد حضور دو هوادار به شدت تیفوسی و بدون منطق بودیم که برای اثبات حقانیت خود طرف مقابل خود را زیر سوال می بردند.
به هرحال برای برنامه فوتبال برتر و بویژه حضور دو مدیرعامل دو باشگاه پرطرفدار آن هم درست دو روز پس از اتمام فصل و آن شور و هیجان هفته پایانی و قهرمانی یکی از این دو تیم پر واضح بود که چندان آرام و بدون حاشیه و حتی محترمانه به صورت کامل نباشد. اما این دعوا و فرافکنی حقیقت را نمی پوشاند. تیم استقلال قبل تر از اینها در درون خود ضربه خورد. صدرنشینی های مداوم استقلال مشکلات این تیم را پشت خود پنهان کرده بود اما بالاخره سربزنگاه وقتی همه چیز از دست رفت نمایان شد.
شاید قهرمانی پرسپولیس آن هم در درون زمین با برخی اشکالات داوری همراه بود اما استقلال قبل تر از هفته پایانی قهرمانی اش را پرخطر دید و اگر هم به قهرمانی می رسید شاید تمام این مشکلات این طور پدیدار نمی شدند. اتحاد درون باشگاه و درون تیم و ایجاد آرامش و اطمینان از مهمترین دلایل پیروزی و رسیدن به قهرمانی است، وقتی تیم استقلال این فصل به جز چند هفته پایانی هرگز تجربه اش را نداشت.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
