بعد از پایان دوران کیروش، امیر قلعه‌نویی با دو وعده بسیار مهم هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. اول جوانگرایی و تزریق خون تازه به تیم ملی و دوم توجه به لیگ برتر و پتانسیل و سرمایه‌های داخلی.
قسمت دوم شعار آنقدر پررنگ‌تر بود که تعدادی از لژیونرها برای ماندن در تیم ملی به لیگ داخلی برگشتند و اتفاقاً ان‌ها سهمی عمده در بالا رفتن آمار داشته‌های لیگ برتر در تیم ملی دارند!
تا جام ملت‌های آسیا که زمان زیادی نبود و باید به کادر فنی حق می‌دادیم که دست به اسکلت اصلی نزنند. چرا که اگر تیم نتیجه نمی‌گرفت آنها اصلاً نمی‌ماندند تا برنامه‌های خود را اجرایی کنند!
اما حالا چه؟ حالا که صعود ایران به دور بعدی مقدماتی جام جهانی و دور نهایی جام ملت‌های آسیا قطعی شده و از طرفی مربیان تیم ملی هم فرصت بررسی و آنالیز یک فصل کامل لیگ برتر را در این مسئولیت داشته‌اند، آیا نباید شاهد ثمر دادن تلاش‌هایشان باشیم؟
در دیدار مقابل هنگ کنگ که اولین بازی تیم ملی بعد از پایان لیگ برتر بود، در ترکیب اصلی تیم ملی پیام نیازمند دروازه‌بان، آریا یوسفی دفاع راست، ابوالفضل جلالی دفاع چپ و شجاع خلیل‌زاده دفاع میانی، تنها نمایندگان لیگ برتر در ترکیب اصلی بودند!
از این جمع نیازمند و شجاع لژیونر بودند که برگشتند! و ضمناً در ۵۰ درصد تهاجمی تیم ملی هیچ جایگاهی برای نمایندگان لیگ برتر نبود، در حالی که ستاره‌های لیگ در این بخش بازی می‌کردند! یعنی همانجا که اسم‌های بزرگی حضور دارند!
اما در تعویض‌ها هم این تناسب به هم نخورد. صالح حردانی، امید نورافکن، شهریار مغانلو و جواد آقایی پور از لیگ برتر به میدان آمدند و میلاد محمدی از لژیونرها که اتفاقاجانشین ابوالفضل جلالی شد، یکی از سهمیه‌های لیگ!
یعنی در لحظه پایان مسابقه نیازمند، حردانی، خلیل‌زاده، نورافکن، مغانلو و آقایی‌پور شش نماینده لیگ برتر در ترکیب تیم ملی بودند اما اگر به سن آنها نگاه کنیم حداقل دو نفر ایشان جایی در ترکیب تیم ملی برای دو سال بعد نخواهند داشت و با قاعده جوانگرایی از چرخه خارج می‌شوند!
یعنی باز هم سهم لیگ به همان عدد ۴ ختم می‌شود و جایی برای ستاره‌های درخشان تهاجمی در لیگ نیست!
بیشتر بخوانید: بازی تیم ملی نگران‌مان کرد؛ از تیم قلعه‌نویی بعید است چنین دفاعی داشته باشد/ با این وضعیت جلوی ازبکستان کار سختی داریم
