پس از کش و قوس‌های بسیار زیاد و در حالی که سرمربی تیم ملی ایران کمتر از یک ماه مانده به آغاز جام جهانی ۱۹۹۸ برکنار شد تا جلال طالبی جانشین او شود، ایران ۲۴ خرداد سال ۱۳۷۷ به مصاف یوگسلاوی رفت. تیمی که تومیسلاو ایویچ فقید تا قبل از برکناری تدارک ویژه‌ای را برای تقابل با آن‌ها مد نظر قرار داده بود اما خودش نتوانست در این مسابقه روی نیمکت ایران باشد.
قبل از شروع بازی خیلی‌ها نگران بودند که ما با شکستی سنگین میدان را ترک کنیم و حتی پردراک میاتوویچ، مهاجم سرشناس آن زمان یوگسلاوی که در تیم رئال مادرید توپ می‌زد و سابقه گل‌زنی در فینال لیگ قهرمانان اروپا را داشت در مصاحبه با یک نشریه اسپانیایی پیش از آغاز جام جهانی فرانسه مدعی شده بود در مسابقه با ایران می‌تواند حتی ۵ گل بزند و همان‌جا آقای گل مسابقات شود!
برخلاف تصور اغلب کارشناسان اروپایی، تیم ملی ایران انصافا نمایش خوبی را ارائه کرد و در نیمه اول با تساوی بدون گل به رختکن رفت. با آغاز نیمه دوم یوگسلاوها همچنان در رسیدن به دروازه ما ناکام بودند اما یک ضربه کاشته و شوت استادانه سینیشا میهایلوویچ بازیکن فقید یوگسلاوی موجب شد دروازه ایران باز شود و در نهایت مسابقه با همان یک گل به نفع حریف تمام شود. شکستی آبرومند و البته حسرت‌بار چون هنوز هم خیلی‌ها معتقدند اگر احمدرضا عابدزاده به خاطر مصدومیت آن مسابقه را از دست نمی‌داد، می‌توانست ضربه کاشته میهایلوویچ را مهار کند؛ البته که از حق نگذریم نیما نکیسا هم در آن بازی دو موقعیت خیلی خوب را از حریف گرفت.
همچنین مهرداد میناوند نیز در نیمه اول موقعیت بسیار خوبی داشت که اگر به گل تبدیل می‌کرد، نه تنها اولین گل ما در آن تورنمنت به نام این چهره فقید پرسپولیس ثبت می‌شد بلکه شاید نتیجه کار کلا تغییر می‌کرد. پردراک میاتوویچ هم پس از پایان بازی در مصاحبه با خبرنگاران حرف‌های خود پیرامون تیم ملی ایران را احساسی خوانده و از بابت آن‌ها عذرخواهی کرد.
