تیم ملی فوتبال کشورمان صعودهای متعدد و خاصی به جام جهانی داشته که برخی از آن‌ها هرگز از یاد نمی‌روند.
اگر از کنار هشتم آذر سال ۱۳۷۶ و حماسه ملبورن بگذریم بدون شک ۲۸ خرداد سال ۱۳۹۲ هم یک روز فراموش‌نشدنی برای همه ما به حساب می‌آید چون صعودی تاریخی به جام جهانی داشتیم و به نوعی از هیچ، همه چیز ساختیم.
شرایط صعود ایران به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل پس از اینکه پاییز سال ۱۳۹۱ در تهران مغلوب ازبکستان شدیم بسیار پیچیده و بغرنج شد به طوری که باید هر سه مسابقه خودمان در خرداد سال ۹۲ مقابل قطر، لبنان و البته کره جنوبی را با پیروزی پشت سر می‌گذاشتیم تا بدون هیچ حرف و حدیثی راهی برزیل ۲۰۱۴ بشویم. گره افتادن در کار صعود خیلی‌ها را نگران کرده بود و حتی برخی افراد با صراحت تاکید داشتند تا دیر نشده بهتر است کارلوس کیروش برکنار و امیر قلعه‌نویی جانشین او شود اما علی کفاشیان رئیس وقت فدراسیون فوتبال ایران قاطعانه پای کارلوس ایستاد و ما قطر و لبنان را بردیم تا صعودمان به کره جنوبی و جدال داخل خانه حریف در ۲۸ خرداد ۹۸ بکشد.
کره‌ای‌ها قبل از این بازی به شکلی خارج از عرف کری خواندند و حتی سرمربی وقت آن‌ها مدعی شد کیروش باید جام جهانی را از تلویزیون تماشا کند اما در میدان اتفاقات دیگری رقم خورد. تیم ملی که با استخوان‌بندی استقلال به عنوان قهرمان لیگ برتر وارد زمین شده بود، در نیمه اول کره جنوبی را کنترل کرد و در نیمه دوم یک فرصت برای رضا قوچان‌نژاد، مهاجم مشهدی و خوش‌اخلاق تیم ملی کافی بود تا دروازه کره جنوبی را باز کند. به کره گل زدیم و پس از آن دفاعی همه‌جانبه آغاز شد. دفاعی که در نهایت زمینه برای پیروزی یک بر صفر ایران در داخل خاک کره جنوبی را فراهم کرد و ما را به عنوان تیم صدرنشین به جام جهانی ۲۰۱۴ رساند.
ایران غرق در شادی شد و کارلوس کیروش تا حد یک قهرمان بالا رفت. نکته جالب توجه اینکه امیر قلعنویی حدودا یک ماه پس از صعود ایران در مصاحبه‌ای مدعی شد چون هنگام برگزاری بازی ایران و کره جنوبی خارج از کشور بود، به خاطر بحث اختلاف ساعت نتوانست این بازی را ببیند و در زمان برگزاری مسابقه خواب بوده است!
