با پایان مرحله گروهی هفدهمین دوره جام ملت‌های اروپا از عصر شنبه تا بامداد چهارشنبه، هر شب دو بازی از اولین مرحله حذفی را شاهد هستیم. در اولین دیدار مرحله یک هشتم نهایی روز شنبه ۹ تیر از ساعت ۱۹:۳۰ شاگردان اسپالتی باید به مصاف سوئیس مورات یاکین بروند.
هر دو تیم در گروه خود دوم شدند تا در این مرحله شاهد تقابلی جذاب و حساس میان دو تیم باشیم. برخلاف آنچه که تصور می‌شد ایتالیا، تیمی‌که در دوره گذشته با شایستگی توانست عنوان قهرمانی یورو را برای دومین بار در تاریخ فوتبال خود به دست بیاورد، آنچنان که شاید و باید در حد تیم مدافع عنوان قهرمانی ظاهر نشد و در گروه B که به گروه مرگ موسوم بود به سختی با چهار امتیاز به مرحله حذفی صعود کرد.
شاگردان اسپالتی حتی در مقابل آلبانی هم به مشکل خوردند و خوش بین ترین هواداران آلبانی هم فکرش را نمی‌کردند که بتوانند در برابر لاجوردی پوشان سریع ترین گل تاریخ ادوار یورو را به نام خود ثبت کنند.
ایتالیا در هر سه بازی مرحله گروهی موفق به ثبت کلین شیت نشد و نتوانست دروازه خود را بسته نگه دارد و با سه گل خورده در سه بازی متوالی پا به مرحله یک هشتم نهایی می‌گذارد.
البته اگر ایتالیا گلری به نام دوناروما را درون دروازه خود نداشت، احتمالا حالا تعداد گل خورده آنها بیشتر از عدد سه بود و اسپالتی بسیار خوش شانس بود که او را داشت. دوناروما در بازی مقابل اسپانیا هشت سیو بی نظیر داشت و در نهایت، با گل به خودی کالافیوری دروازه اش باز شد. ضمن اینکه دوناروما پس از مامارداشویلی از گرجستان و نیتا از رومانی، با دوازده سیو در رده سوم بیشترین تعداد سیو گلرها در مرحله گروهی قرار می‌گیرد.
اما چرا این آتزوری نتوانسته با تیم قهرمان دوره قبل رقابت کند؟ تیم فعلی اسپالتی در قیاس با ترکیب روبرتو مانچینی در فینال دوره قبل بسیار دچار دگرگونی و تحول شده و بهتر است بگوییم در طی سه سال گذشته، اسکلت ایتالیا تغییر کرده است.
اسپالتی در مقابل کرواسی تیمی‌را روانه میدان کرد که نسبت به فینال ۲۰۲۰ شش تغییر داشت و بسیاری از بازیکنان کلیدی و مهم تیم، با گذشت زمان و در اثر بالا رفتن سن و افت کیفی و کمی‌از تیم ملی کنار گذاشته شدند.
در دوره قبلی، مهره‌هایی مثل مارکو وراتی و لورنزو اینسینیه موفق شدند هر کدام به ترتیب با خلق ۱۴ و ۱۳ شانس گلزنی، از حیث خلق موقعیت گل در صدر جدول قرار بگیرند. آنها در مرحله گروهی برابر ترکیه، سوئیس و ولز هیچ گلی دریافت نکردند و با ۷ گل زده و صفر گل خورده، با اقتدار پا به مرحله بعدی گذاشتند.
یکی از نقدهایی که همواره در طول دیدارهای مرحله گروهی به سبک بازی اسپالتی و تیمش وارد بود، ریتم و تمپو به شدت پایین در انتقال به فاز حمله به منظور ایجاد موقعیت گل در یک سوم ابتدایی زمین حریف است. همان چیزی که تیم مانچو بر عکس تیم اسپالتی از آن به خوبی برخوردار بود و از ایتالیایی که دفاع کردن را بهتر از هر تیمی‌بلد است، در خط حمله و فاز هجومی تیمی متفاوت ساخت.
اما پس از قهرمانی در یورو ۲۰۲۰ ایتالیا نتوانست آن نسخه فوق العاده و بسیار آماده خود را حفظ کند و دیدیم که به جام جهانی قطر هم نرسید و در لیگ ملت‌های اروپا هم سوم شد.
با رفتن مانچو و سپردن تیم به اسپالتی، بر همگان آشکار و روشن شد که چیزی به نام «خلاقیت» در مهره‌های هجومی یتالیا وجود ندارد و این تیم از هم گسیخته، نگران و بدون داشتن ایده و برنامه در حملات است.
البته که ایتالیایی‌ها پس از هر قهرمانی در تورنمنت‌های مهم و معتبر ملی، چند سالی وارد پروژه و پروسه «دوران گذار» می‌شوند. آنها کمی‌به زمان نیاز دارند تا مجددا ترک عادت کنند و بدرخشند و همه را غافلگیر سازند. عادتی که به نظر می‌رسد هیچ جوره نمی‌توان آن را از ایتالیا دور نگه داشت.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
