به گزارش خبرورزشی، قدیمی‌ها می‌گفتند اتفاقی که بیش از یک بار بیفتد، دیگر اتفاق و ناگهانی نیست. اگر خوب باشد نشانه لیاقت است و اگر بد باشد، نشانه ضعف. مثالی دیگر هم داریم که کاری که چند بار تکرار شود تبدیل به عادت و قاعده می‌شود. حالا ما در ایران کم کم داریم عادت می‌کنیم به برگزاری مسابقات لیگ آن هم بدون تماشاگر، دفعه اول اتفاق بود و به هزار و یک دلیل، متاسفانه حالا دیگر تبدیل به عادت شده است.

امیرحسین روشنک مسئول برگزاری مسابقات لیگ که جانشین سهیل مهدی شده است دیروز آب پاکی را روی دست همه ریخت و اعلام کرد: ورزشگاه‌های استان تهران در سه هفته اول لیگ برتر امکان میزبانی و حضور تماشاگر را ندارند. اصلا کاری با دلایل نداریم، اتفاق متاسفانه افتاده و دلیل تراشیدن برای آن هم دردی از فوتبال دوا نمی کند. اینجا فقط می‌ماند سوالات بی پاسخ همیشگی، اینکه اساساً فلسفه برگزاری چنین لیگی چیست؟ در تمام دنیا فوتبال را به خاطر هواداران بازی می‌کنند و اگر پولی در این صنعت هست، به خاطر توجه مردم است. فوتبال بدون تماشاگر اصلاً چه معنا و مفهومی دارد؟

اینکه چرا ما می‌گذاریم تا مشکلات به دقیقه ۹۰ برسد و تازه برای حل آن اقدام می‌کنیم -که درد قدیمی مدیریت ماست- هم ربطی هم به ورزش ندارد و در تمام عرصه‌ها چنین است. اصولاً ما ملت دقیقه ۹۰ هستیم اما واقعا نمی‌شود برای تنوع هم که شده یک بار نگذاریم کار به دقایق آخر برسد؟

مگر مشکلات ورزشگاه‌ها از چند دهه قبل تا امروز یکسان و ثابت نبوده؟ چرا باید بگذاریم دو هفته مانده به شروع لیگ تازه به فکر ترمیم چمن و مشکلات ورزشگاه باشیم؟ پس مدیران در مابقی ایام سال برای چه حقوق می‌گیرند و پشت میز می‌نشینند؟ همه می‌دانیم معنی ورزشگاه خالی چیست، یعنی دیگر نظر هوادار از طریق شعارها به گوش مربیان و مدیران نمی‌رسد. آنها پولشان را می‌گیرند و سر سفره فوتبال می‌مانند و دیگر دغدغه فشار هوادار را هم ندارند! این فوتبال محکوم به مرگ است و شک نکنید با این روند دیگر پولی هم در آن باقی نمی‌ماند که آقایان بگیرند و خیالشان راحت باشد.

هیچ کاری در دنیای امروز دیگر بی سر و صدا و بدون اطلاع مردم نمی‌ماند. شاید بشود یکی دو سال دیگر در ورزشگاه‌های خالی لیگ برگزار کرد و باز هم بهانه برای فیفا و ای اف سی آورد اما این ره به ترکستان است.