به گزارش خبرورزشی، بدون استثنا تمام باشگاه‌های فوتبال ما -چه در لیگ برتر و چه در سطح استان و شهرستان- پیشوند فرهنگی ورزشی دارند. یعنی روی کاغذ موسسین باشگاه و مسئولان صدور مجوز نظرشان این بوده که ابتدا باید در این مجموعه کار فرهنگی انجام شود و سپس کار ورزشی...
در قدیم که باشگاه‌ها دفتر و دستک و مجوز و تشکیلات عریض و طویل نداشتند، توجه به اخلاق و درس سرلوحه بسیاری مدیران و مربیان ما بود که نتیجه‌اش پرورش قهرمانانی شد که در طول تاریخ همه نسل‌ها به ایشان افتخار کردند و می کنند. اما نگاه کنید در این چهار دهه چه اتفاقی افتاده با وجودی که در اساسنامه‌ها و به شکل رسمی باشگاه‌ها باید معاونت فرهنگی داشته باشند و کار فرهنگی انجام دهند، در عمل نتیجه برعکس و بازیکنان امروز حتی اگر بخواهند کار اخلاقی انجام دهند، مورد مواخذه قرار می‌گیرند.
باور نمی‌کنید؟ نگاه کنید به اتفاقی که برای رامین رضاییان و فرشاد احمدزاده افتاد. دو بازیکنی که فصل قبل مهره‌های ثابت سپاهان بودند و در نقل و انتقالات به دو تیم بزرگ پایتخت پیوستند. هر دو بازیکن در آستانه دیدار آسیایی سپاهان مقابل شباب الاهلی امارات با انتشار یک پیام سعی در روحیه دادن به همبازیان سابق خود کرده و برای نماینده کشورمان نیز آرزوی موفقیت کردند. یعنی هم شرط رفاقت و هم وطن دوستی، حق نان و نمک و وظیفه هر قهرمان...
اگر اسم این کار کار خوب و درست نیست، پس به چه کاری خوب و درست گفته می‌شود؟ و حالا نگاه کنید رفتاری که با این دو بازیکن شد که دقیقاً سوژه بحث ماست. پرسپولیسی‌ها چنان به فرشاد احمدزاده تاختند که او مجبور به پاک کردن پیام خود شد! اصلا چرا باید یک بازیکن به خاطر انجام کار خوب مواخذه شود؟ چه کسی و به چه نیتی این فرهنگ را در ذهن هوادار جا انداخته که رقیب ورزشی یعنی دشمن؟ یعنی حتی نباید برایش آرزوی موفقیت در یک عرصه بین المللی کرد!
این همه سال صدا و سیما -که همواره از او به عنوان یار دوازدهم یاد شده- بر طبل این جمله درست کوبیده که باشگاه‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی نماینده ایران هستند و دیگر رقابت‌های داخلی و تعصبات رنگی نباید در عرصه بین المللی دخالت داده شود. نتیجه این است؟ پس وای به حال پیشوند فرهنگی در باشگاه‌های ما که حاصل چند دهه کار مسئولانشان شده این فضا که امروز می‌بینیم! که به قیمت طرفداری از یک تیم و یا یک رنگ، تمام اصول اخلاقی را می‌توان ذبح کرد.
و از آن طرف رفتار باشگاه استقلال و طرفدارانش با رامین رضاییان دقیقاً برعکس بود. آنها به نظرات شخصی بازیکن خود احترام گذاشتند و مطمئناً نتیجه این احترام را هم خواهند دید. همین حالا در ذهن طرفداران سپاهان یک پوئن مثبت برای استقلال ثبت شده و یک پوئن منفی برای پرسپولیس... طنز ماجرا آنجاست که همین دو تیم تا چندی دیگر باید در آسیا به مصاف رقبای خود بروند و ان وقت طرفداران سپاهان نیز مقابله به مثل خواهند کرد! یعنی به همین سادگی پرسپولیس و استقلال بخش عمده‌ای از طرفداران خود در سایر شهرها و استان‌ها را از دست می‌دهند.
و از آن بدتر فوتبال ایران پشتوانه مردمی و هواداری را با این تفرقه‌ها از دست داده است...
