وقتی از استعداد و لیاقت جوانان ایرانی حرف می‌زنیم بهترین مثال کشتی فرنگی است. جوانان ایرانی در هر رشته و تخصصی -حتی اگر مال ما نباشد- با اندک توجه و امکانات می‌توانند یقه بزرگان جهان را بگیرند.
کشتی فرنگی در تمام طول تاریخ خود در ایران زیر سایه کشتی آزاد بوده و حتی فدراسیون مستقلی هم ندارد. همیشه برادر کوچکتر بوده و کمترین سهم - از توجهات عمومی تا بودجه و امکانات - را داشته است. اما در المپیک ۲۰۲۴ پاریس کشتی فرنگی در کمترین زمان ممکن به رکورد کشتی آزاد رسید. رشته‌ای که پرمدال‌ترین و پرافتخارترین رشته ورزشی ما در تمام طول تاریخ و همه عرصه‌های جهان و المپیک است.
اولین حضور ما در المپیک در ۱۹۴۸ لندن بود. اولین المپیک بعد از جنگ جهانی دوم و کشتی آزاد با یک تیم ۸ نفره کامل مهمترین و پر امیدترین رشته ورزشی ما بود. تنها مدال ما در اولین تجربه را وزنه‌برداری گرفت. کشتی آزاد از ۱۹۵۶ ملبورن تا امروز یعنی طی ۶۸ سال صاحب ۶ مدال طلا شده است. به ترتیب زمانی امام علی حبیبی و غلامرضا تختی در ۱۹۵۶ ملبورن، عبدالله موحد در ۱۹۶۸ مکزیکو، رسول خادم در ۱۹۹۶ آتلانتا، علیرضا دبیر در ۲۰۰۰ سیدنی و حسن یزدانی در ۲۰۱۶ ریودوژانیرو صاحبان ۶ مدال طلای المپیک در کشتی آزاد هستند. یعنی ما طی دو دوره اخیر در المپیک از داشتن مدال طلا محروم شده‌ایم. خود حسن یزدانی بزرگترین امید ما بود که در هر دو دوره در فینال باخت و به مدال نقره و رکورد غلامرضا تختی رسید.
اما کشتی فرنگی که نخستین بار در ۱۹۶۰ رم وارد المپیک شد، از همان دوره اول با مدال برنز محمد پذیرایی مدال گرفت. یعنی در شروع، کارنامه کشتی فرنگی بهتر از آزاد بود که از ۱۹۴۸ لندن بی مدال برگشت. ضمن اینکه کشتی فرنگی با تیم کامل نرفته بود! تا المپیک ۲۰۱۲ لندن کشتی فرنگی فقط یک مدال دیگر در ۱۹۷۲ مونیخ گرفت، یک نقره توسط رحیم علی آبادی اما شاگردان محمد بنا در اولین حضور تیم کامل کشتی فرنگی در لندن تاریخ سازی کرده و ۵۰ درصد طلاهای رشته را گرفتند.
حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی در المپیک ۲۰۱۲ لندن، محمدرضا گرایی در ۲۰۲۰ توکیو و حالا محمد هادی ساروی و سعید اسماعیلی در ۲۰۲۴ پاریس، طی فقط ۱۲ سال کشتی فرنگی را هم صاحب ۶ طلای المپیک کردند تا این رشته به برادر بزرگتر برسد.
توضیح ضروری: همه می‌دانیم که ۸ سال بعد از المپیک ۲۰۱۲ لندن با مثبت شدن تست دوپینگ آرتور تایمازوف و موزمانشویلی، مدال آنها سلب و عنوان قهرمانی المپیک به کمیل قاسمی رسید که روی سکو برنز گرفته بود. یعنی او هفتمین قهرمان المپیک در کشتی آزاد شد اما این عنوان را روی تشک به دست نیاورد و هرگز مثل ۶ نفر دیگر روی سکو قهرمانی نرفت. به عبارت بهتر حین مسابقات و روی سکو ۶ بار سرود ایران در کشتی آزاد و ۶ بار در کشتی فرنگی در میدان المپیک طنین انداز شده است آیا این برای اثبات لیاقت کشتی فرنگی کافی نیست.
همچنین ببینید: درخشش کشتی ایران در المپیک/ آزادکاران قهرمان تیمی شدند
