به گزارش خبرورزشی، همه می‌دانند که در المپیک یک مدال طلا بالاتر از ۱۰۰ مدال نقره و برنز در جدول نهایی قرار می‌گیرد. درست به همین دلیل تمام کشورها در تمام رشته‌ها سعی می‌کنند که به مدال طلا برسند. البته که این به معنی بی‌اهمیت و ارزش بودن مدال نقره و برنز نیست. تمام قهرمانان در تمام دوران ورزشی خود تلاش می‌کنند تا یک بار خود را به المپیک برسانند و چه بسیارند کسانی که بارها شانس خود را امتحان می‌کنند تا فقط یک بار به مدال برسند. کسانی که دو یا سه مدال المپیک دارند استثنا و نابغه هستند، قاعده این است که یک مدال المپیک دنیایی می‌ارزد و برنده را تاریخ ساز می‌کند.

از ۱۹۴۸ لندن به بعد که ورزش ایران پای ثابت حضور در المپیک شد همیشه بیشترین بار توقع برای مدال آوری روی دوش کشتی آزاد بوده است. ما در رشته‌های دیگر هم مدال و افتخار داشتیم اما توقع مردم و مسئولین همیشه از این رشته بوده و هنوز هم هست. تا قبل المپیک ۲۰۲۴ پاریس؛ چه زمانی که کشتی آزاد در ۱۰ وزن برگزار می‌شد، چه ادواری که ۸ وزن المپیکی داشتیم و چه دوره‌های اخیر که کشتی در شش وزن برگزار می‌شود، هرگز سابقه نداشت که ۸۰ درصد نفرات اعزامی ما به المپیک با مدال برگردند.

نگاه کنید به تاریخچه حضور کشتی ایران در ادوار المپیک، به تعداد نفرات اعزامی و تعداد مدال:

۱۹۴۸ لندن - ۷ نفر بدون مدال

۱۹۵۲ هلسینکی – ۸ نفر، ۵ مدال (۲نقره و ۳برنز)

۱۹۵۶ ملبورن – ۸ نفر، ۴مدال (۲طلا و ۲نقره)

۱۹۶۰ رم – ۸ نفر، ۲مدال (یک نقره یک برنز)

۱۹۶۴ توکیو – ۸ نفر، ۲ مدال (۲برنز)

۱۹۶۸ مکزیکو – ۸ نفر، ۳مدال (یک طلا و دوبرنز)

۱۹۷۲ مونیخ – ۱۰ نفر، یک مدال برنز

۱۹۷۶ مونترال – ۱۰ نفر، یک مدال نقره

۱۹۸۸ سئول – ۱۰ نفر، یک مدال نقره

۱۹۹۲ بارسلون – ۱۰ نفر، ۳مدال (یک نقره و۲برنز)

۱۹۹۶ آتلانتا – ۱۰ نفر، ۳ مدال (یک طلا، یک نقره، یک برنز)

۲۰۰۰ سیدنی – ۸ نفر، یک مدال طلا

۲۰۰۴ آتن -  ۷ نفر، ۳مدال (۲نقره و یک برنز)

۲۰۰۸ پکن – ۷ نفر، یک مدال برنز

۲۰۱۲ لندن – ۷ نفر، ۳مدال (۲ نقره و یک برنز)

۲۰۱۶ ریو -  ۶ نفر، ۳مدال (یک طلا، یک نقره و یک برنز)

۲۰۲۰ توکیو – ۶ نفر، ۲مدال (یک نقره و یک برنز)

می‌بینید که فقط یک بار کشتی ما بیش از چهار مدال از المپیک گرفته ولی هرگز ۸۰ درصد نفرات تیم با مدال به وطن برنگشتند. در هلسینکی ۵ مدال در ۸ وزن داشتیم که ۶۴ درصد تیم مدال گرفتند. در ملبورن هم که مثل این دوره ۴ مدال گرفتیم، نیمی از نفرات تیم دست خالی برگشتند. این یعنی یک رکورد تاریخی و یک اتفاق بزرگ رقم خورده که اگر آن را کنار چهار مدال تیم فرنگی بگذاریم، رکوردی درخشان برای فدراسیون دبیر ثبت می‌شود.

اما چرا مردم از این اتفاق بزرگ آنطور که باید، خوشحال نشدند؟ فقط به همان دلیل اول، اینکه در المپیک مدال طلا ارزش و طعم دیگری دارد. به خصوص وقتی که ما سه قهرمان جهان را در فینال داشتیم و متاسفانه هر سه نفر با نتیجه دور از انتظار مغلوب شدند.