به گزارش خبرورزشی؛ تا بوده این باور در ورزش ما وجود داشت که در میادین بزرگ وقتی پای آبروی کشور در میان است، باید افراد با تجربه را برد که بتوانند از پس رقابت و میدان برآیند.
همین دو سال قبل وقتی کی روش در آستانه جام جهانی برگشت، دقیقاً با همین تفکر تیمی را با خود برد که دست پرورده خودش و دو جام جهانی بازی کرده بود. ایران در قطر بالاترین میانگین سنی را داشت و پیرترین تیم جام شد.
همین حالا در فوتبال ما و در لیگ برتر باشگاه‌ها به سراغ بازیکنان بالای ۳۰ سال می‌روند و بیشترین مبالغ دستمزد به ایشان پرداخت می‌شود. بمب‌های نقل و انتقالاتی ما که بین تیم‌های مدعی جابجا شده‌اند هیچکدام زیر ۳۳ سال ندارند؛ علیرضا بیرانوند، رامین رضاییان...
ما حتی در خرید خارجی هم به سراغ پیرمردها می‌رویم و شیمبا ۴۲ ساله هنوز به عنوان ستاره و مدعی گل زنی بین تیم‌ها جابجا می‌شود! بازیکنی که از خیلی مربیان حاضر در لیگ برتر بزرگتر است!
پس وقتی صحبت از المپیک می‌شود دیگر جا برای بحث نمی‌گذارند؛ «مگر از میدان المپیک مهمتر و بزرگتر داریم؟ جایی که ورزشکار با رویای حضور در آنجا از ۱۰ سالگی ورزش سنگین و حرفه‌ای را آغاز می‌کند. میدانی که بزرگترین عنوانداران جهان حتی بعد از بازنشستگی با وسوسه مدالش به رقابت برمی‌گردند. جایی که فقط باتجربه ها می توانند و ...»
ما در همین المپیک نیز با همین فرمان رفتیم. نگاه به اسامی ورزشکاران اعزامی به المپیک بکنید، اکثریت با کسانی است که قبلاً این میدان را تجربه کرده بودند. اما حالا به عملکرد نگاه کنید؛ مدال‌های ما را چه کسانی گرفتند؟
سهم ایران در این المپیک ۳ مدال طلا بود که سعید اسماعیلی ۲۱ ساله، محمد هادی ساروی ۲۶ ساله و آرین سلیمی ۲۰ ساله صاحب این مدال‌ها شدند. از این جمع تنها ساروی در المپیک قبلی حاضر بود که آنجا هم در ۲۲ سالگی مدال برنز گرفت.
مدال‌های نقره ما را چه کسانی گرفتند؟ تاریخ سازی ناهید کیانی ۲۵ ساله در بانوان زیر سایه مدال برنز مبینا نعمت‌زاده ۱۸ ساله قرار گرفت. فراموش نکنیم اولین مدال بانوان ما را کیمیا علیزاده در ۱۷ سالگی گرفته بود.
مهران برخورداری ۲۳، امیرحسین زارع ۲۳، رحمان عموزاد ۲۲ و علیرضا مهمدی ۲۳ ساله، همه زیر ۲۵ سال سن دارند و تنها حسن یزدانی در جمع نقره‌ای‌های ما ۲۹ ساله بود.
داستان در مدال برنز هم به همین صورت بود و بجز مبینا ۱۸ ساله، امیرعلی آذرپیرا ۲۲ و امین میرزازاده ۲۶ سال سن دارند. عجب آنکه این قاعده در سایر کشورها و سایر رشته‌ها هم جاری و ساری بود. حتی قهرمانانی زیر ۲۰ سال برای کشورهای مختلف در رشته‌هایشان مدال طلا می‌گرفتند و تعداد با تجربه‌هایی که با موفقیت به کشورشان برگشتند علناً به مراتب کمتر از تعداد جوانان مدال‌دار بود.
اگر قرار باشد یک درس از المپیک ۲۰۲۴ پاریس را سرلوحه خود قرار دهیم همین میدان دادن به جوانان است. از المپیک پاریس مهم‌ترین میراثی که برای دنیا و به خصوص کشور ما به جا ماند، سرمایه‌گذاری روی جوانان و اهمیت دادن به نیروی جوانی است.
بالاخره یک روز از یک جا باید شروع کنیم. قانون ورزش این است که رقابت سنگین برای جوانان است و تجربه نهایتاً تا جایی می‌تواند کمبود انرژی جوانی را پر کند. از ۳۰ سالگی به بعد شاید دیگر نتواند، مگر در برخی رشته ها یا اوزان خاص.
از میدان دادن به جوانان نترسیم. این جوانان لیاقت و شایستگی خود را در بزرگترین میدان یعنی المپیک ثابت کردند.
