به گزارش خبرورزشی، متاسفانه فضای مجازی گاه می‌تواند نقش مخربی ایفا کند. همیشه و در همه شغل‌ها در طول تاریخ انسان‌های سودجو بودند که در جهت رسیدن به منافع شخصی دست به تخریب شخصیت آدم‌ها یا تحریف وقایع زده و حتی از ترور شخصیت هم ابایی ندارند. با گسترش فضای مجازی این امکان هم به دست چنین افرادی افتاد که بدون نظارت و قانونمندی در سطحی گسترده‌تر چنین کنند. و نتیجه این می‌شود که گاه جای ظالم و مظلوم عوض و گروهی از مردم به جای تقدیر از کسانی که برای آنها افتخار آفریده‌اند، فریب این امواج  را خورده و گمراه می‌شوند.

حسن یزدانی بهترین مثال برای توضیح این اتفاق است. پهلوانی که همه رکوردهای تاریخ ورزش ما را جابجا کرد و اولین ورزشکار ۱۰ مداله در جهان و المپیک شد. کسی که طی ۱۰ سال حضور در تیم ملی هرگز دست خالی به وطن برنگشت. اما جایگاه حسن یزدانی فقط به دلیل رکوردهایش نیست. پهلوانی حسن یزدانی را در همین کشتی فینال المپیک ببینید که با وجود آن درد وحشتناک، اجازه درگیری لفظی به مربی و دکتر نداد و حواسش به آبرو بود. هر کسی دیگر جای او بود و در ثانیه چهارم کشتی با خطای ناجوانمردانه حریف روبرو می‌شد، به کشتی برنمی‌گشت و حتی روی سکو هم با چنین کسی دست نمی‌داد.

جایگاه حسن یزدانی در دنیا به او اجازه می دهد که با یک جمله علیه رمضانوف، چند پرونده برای او باز شود، حتی مدالش مورد تشکیک قرار گیرد و از مسابقات بعدی محروم شود. با تایید پزشکان مساله قابل پیگیری هم بود و حداقل اینکه او بی اعتبار می شد اما پهلوان ما خطای حریف را با آقایی و بزرگواری نادیده و ناگفته گرفت. اما متاسفانه بودند کسانی که چهار بار در رفتن کتف یزدانی روی تشک را ندیدند. کسانی که حرف‌های تلخ و ناجوانمردانه دیگری هم زدند اما بدترین قسمت ماجرا آن بود که بعضی‌ها از رمضانوف روس، تختی زمانه ساختند...

ای کاش می‌شد برای همه این افراد آرزو کنیم یک بار در زندگی کتفشان در برود تا بدانند چه دردی در آن لحظه باید تحمل کنند. حسن یزدانی در رقابت‌های قبلی با آنها که دنبال فنون خطا نبودند، مردانه جنگید و تا فینال آمد. اما همانطور که خود او می‌خواهد ما هم می‌گذریم. اما یزدانی رکوردهای مغفول کم ندارد. حسن یزدانی آنقدر رکورد شکسته که حتی رسانه‌ها نیز در پرداختن به همه آنها جا می‌مانند! شاید خیلی‌ها فکر کنند تمام رکوردهای یزدانی را می‌دانند اما تا امروز در مورد یکی از این رکوردها هرگز در رسانه‌ها صحبت نشده است.

در طول تاریخ ورزش ایران هرگز هیچ ایرانی نتوانسته در ۹ فینال جهان و المپیک حاضر باشد. این رکورد در دنیا هم کم نظیر است و بعد از سایتیف نابغه و خادراتسف کبیر در انتهای هزاره قبل، کشتی دنیا چنین نمونه ای بخود ندیده بود. در ایران، رکورد قبلی در اختیار علیرضا دبیر بود که از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ در ۵ فینال متوالی جهان و المپیک حاضر شد. ما اسطوره‌ای همچون عبدالله موحد را داریم که صاحب ۶ مدال طلای متوالی جهان و المپیک است اما تا اواخر دهه ۶۰ میلادی مسابقات کشتی دوره‌ای بود و فینال نداشت.

حسن یزدانی در اولین حضور در مسابقات جهانی در ۲۰۱۵ لاس وگاس به فینال ۷۰ کیلو رسید و نقره گرفت. در المپیک ۲۰۱۶ ریو در فینال ۷۴ کیلو به مدال طلا رسید. از سال ۲۰۱۷ به وزن ۸۶ کیلو صعود کرد و تا امروز تنها در سال ۲۰۱۸ بوداپست از رسیدن به فینال جامانده و مدال برنز گرفته است. ما اسطوره‌ای مثل حمید سوریان هم داریم که هفت مدال طلای جهان المپیک دارد، با 7 فینال ناپیوسته اما هرگز نقره و برنز نگرفت. سوریان در مواردی که قبل از نیمه نهایی شکست می‌خورد، حتی در سطح آسیا نیز انگیزه‌ای برای مدال برنز نداشت اما یزدانی بعد از غافلگیری در کشتی اول ۲۰۱۸ مقابل تیلور، دوباره با انگیزه به تشک برگشت تا حداقل دست خالی برنگردد.

و امروز او صاحب ۱۰ مدال جهان المپیک است. چهار مدال طلا و ۵ مدال نقره و یک برنز یعنی او ۹ بار در فینال مسابقات جهانی حاضر بوده و از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴ با ۶ فینال متوالی جهان المپیک رکورد علیرضا دبیر را هم شکسته است. عمر قهرمانی حسن یزدانی هم بالاخره یک روز تمام می‌شود -اگرچه امیدواریم او تا المپیک بعدی بماند و برایمان مدال بیاورد- روزی که او بازنشسته شود تازه همه می‌فهمند چقدر مدال گرفتن در این وزن کار سختی است. حسن یزدانی در این سال‌ها آنقدر راحت مدال گرفته و به فینال رسیده که برخی گمان می‌کنند هر کس دیگری هم باشد حداقل تا فینال که می‌رود! این افراد فردای رفتن یزدانی بسیار افسوس نبودن او را خواهند خورد...