روزهای عجیبی است. حتی در سخت‌ترین شرایط هم این گونه نشده بود که پرسپولیس برای بازی‌هایش جا و مکانی در تهران نداشته باشد. این موقعیت قطعاً دشواری‌های خاصی را ایجاد کرده است.
از تهران به اراک، از اراک به تهران، از تهران به تبریز، از تبریز به تهران و حالا از تهران به قزوین. تعدد سفرها خود نقطه ضعفی در برنامه‌های آماده‌سازی و باعث خستگی ورزشکار خواهد بود.
شکی نیست به شدت دلتنگ اتمسفر خاص ورزشگاه آزادی هستیم به ویژه وقتی که هوادارانی از همه جای ایران با هیاهوی خود، آن را سرشار از شور و انرژی می‌سازند، با این وجود وقتی در پرسپولیس از خانه حرف می‌زنیم نه فقط درباره تهران که درباره همه ایران سخن می‌گوئیم. همان ویژگی ممتازی که بسیاری را ناراحت می‌کند.
«پرسپولیس تهران»، لفظ و تعبیر نادرست ولی مصطلحی است که دیگران به سهو یا شاید به عمد به کار می‌برند. «پرسپولیس» پسوند و پیشوند ندارد چون در حدود جغرافیایی نمی‌گنجد چون در سرزمین دل‌های عاشقانش خانه دارد. عاشقانی در نقطه نقطه ایران با هر قومیت، زبان، دین و آئینی که در این سرزمین مقدس وجود دارد به یکدیگر متصل می‌شوند.
این تیم، تیم شیران و برای همه ایران است و همه جای ایران سرای پرسپولیس است. پرسپولیس حالا میهمان انبوه هواداران خود در استان قزوین، میزبان مسابقه‌ای دیگر است و هیچ چیز به اندازه حمایت‌ها و تشویق‌های هواداران، پرسپولیس را در مواجهه با دشواری‌ها، سرسخت‌تر نمی‌کند، به همین دلیل است که هر از چند گاهی، بعضی به عنوان آخرین راهکار برای کشیدن ترمز قهرمان، دنبال آن هستند که به بهانه‌ها و ترفندهای مختلف این زنجیر را پاره کنند.
بیشتر بخوانید: واکنش گل‌محمدی به جدایی بیرانوند و ترابی از پرسپولیس/ به این دلیل استوری ورود ممنوع گذاشتم!
