سیستم کمک داور ویدیویی سال‌هاست که در فوتبال جهان مورد استفاده کشورهای بزرگ و کوچک قرار گرفته و تقریباً دیگر هیچ تورنمنت یا مسابقه مهمی را نمی‌توان بدون استفاده از این تکنولوژی تصور یا برگزار کرد.
بعد از سالها اختلاف و مناقشه بر سر این سیستم، بالاخره در این فصل کمک داور ویدیویی به ایران آمد و طی بازی‌های برگزار شده در لیگ بیست و چهارم، برخی مسابقات از این تکنولوژی سود برد که آن هم مجال اتفاقاتی جدید شده است.
تصاویری که از این تکنولوژی به بیننده تلویزیونی می‌رسد با چیزی که هنگام پخش مسابقات جام جهانی یا یورو یا لیگ‌های اروپایی و یا حتی لیگ‌های آسیایی همین حاشیه خلیج فارس خودمان دیده و می‌بینیم، تفاوت دارد. سالها نداشتیم و بحث بود، حالا داریم و باز مناقشه!
نه فقط تکنولوژی خط گل، بلکه حتی تکنولوژی خط آفساید هم در این VAR استفاده شده در ایران وجود ندارد و همین موضوع دستمایه شوخی‌های مرسوم ما ایرانی‌ها شده است. هستند کسانی که این VAR را ایرانی یا وطنی می‌نامند و ناخواسته یک زخم کهنه را باز می‌کنند...
حقیقت این است که این تکنولوژی چه خوب و چه بد، با هر میزان ایرادات و یا محاسن، از کشور چین خریداری شده و به هیچ عنوان ایرانی نیست. اختلافی که طی این هفته‌ها بین فدراسیون فوتبال و صدا و سیما رخ داد، بر سر تعداد دوربین‌ها بود.
در این تکنولوژی ۴ دوربین مورد استفاده قرار می‌گیرد در حالی که VAR در همه جای دنیا ۸ یا ۱۶ دوربین لازم دارد که فدراسیون خواسته کسری این دوربین‌ها را صدا و سیما تامین کند و ...
اما خوب یا بد، این VAR چینی است نه ایرانی! از قدیم کیفیت محصولات چینی در بازار ایران محل مناقشه بود و خوب یا بد، نباید آن را به حساب ایرانی گذاشت.
شاید خیلی‌ها ندانند اما فوتبالی‌ها خبر دارند که VAR ایرانی حتی تاییدیه فیفا را هم در دپارتمان تکنولوژی فدراسیون جهانی فوتبال گرفت اما وقتی کار به مرحله اجرا در مسابقات داخلی رسید، هدایت ممبینی دبیرکل فدراسیون فوتبال با آن مخالفت کرد.
در آن مرحله گفته شد که فدراسیون قرارداد خرید این تکنولوژی را با شرکت دیگری بسته و نیازی به حمایت از تولید داخلی ندیدند. نتیجه این شد که آن VAR هرچه بود، هرگز به منصه ظهور نرسید و این چیزی که امروز در لیگ برتر ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد، هرچه هست ایرانی نیست.
نباید آن را به حساب ایرانی گذاشت، این VAR چینی است. از گذشته تا هنوز، فیک ها همیشه چینی بودند!
