احمد امین‌زاده پس از قهرمانی در دسته فوق سنگین رقابت‌های وزنه‌برداری در پارالمپیک پاریس اظهار داشت: خدا را شکر می‌کنم که بعد از پانزده سال سختی کشیدن به این مدال طلا رسیدم. من سختی‌های بسیار زیادی برای این مدال کشیدم. روزی که به پاریس رسیدم، در تمرینات و زیر یک وزنه سبک دچار پارگی از ناحیه عضله سمت چپ سینه شدم. از دکتر براتی و همچنین حسین توکلی و احمد ملاحسینی تشکر می‌کنم که در این مدت کمک زیادی به من کردند.

وی افزود: رکورد اصلی‌ام ۲۸۰ کیلوگرم بود، اما به دلیل همین مصدومیت نتوانستم به آن برسم. انشاالله بتوانم در مسابقات بعدی جبران کنم و به این رکورد برسم.

امین‌زاده درباره فاصله رکوردهایش با حریفان گفت: من در مسابقات امارات که در اسفند ماه برگزار شد، اختلاف ۲۵ کیلوگرمی با حریفان داشتم و اول شدم، اما در پارالمپیک پاریس به دلیل مصدومیتی که دچارش شدم، نتوانستم وزنه‌های خودم را بزنم. باز هم خدا را شکر می‌کنم که شرمنده مردم و خانواده‌ام نشدم و این مدال را به همه ملت ایران تقدیم می‌کنم که لایق بهترین‌ها هستم.

وی که پیش از انجام مصاحبه اشک می‌ریخت، در این باره عنوان کرد: این به خاطر ۱۵ سال زجر کشیدن بود.

امین‌زاده درباره پس گرفتن عنوان قوی‌ترین وزنه بردار در پارالمپیک که دوره قبل از دست ایران خارج شده بود، تصریح کرد: ما در دوره‌های قبلی اسطوره‌های زیادی داشتیم که می‌توان به کاظم رجبی، مرحوم سیامند رحمان و منصور پورمیرزایی اشاره کرد. خدا را شکر توانستم این مدال را برای ایران به ارمغان بیاورم و انشالله بتوانم سالیان سال برای کشورم افتخارآفرینی کنم.