به گزارش خبرورزشی، ایران و امارات هر دو برنده بازی اول در مسیر مقدماتی جام جهانی بودند. ما در خانه قرقیزستان را بردیم و امارات در قطر، ۳ گل به قهرمان آسیا زد. قطر کجا و قرقیزستان کجا... بازی ما سرشار از ایراد و انتقاد بود و بازی امارات عالی، از آن مهمتر اینکه در ۳ بازی اخیر دو کشور که ایران ۳ بار با اختلاف یک گل برنده شده، فقط مهدی طارمی برای ما گل زده است. یعنی بقیه نمی توانند دروازه این رقیب را باز کنند؟
در جام ملت ها و حدود ۸ ماه قبل ایران امارات را برد و بعد به قطر باخت. آن بازی را شاید مردم به یاد نداشته باشند اما وظیفه مربیان تیم ملی بود روی آن کار کنند و نواقص برطرف شود. حالا نگاه کنید ایرادات ما در آن بازی چه بود و آیا با نمایشی که در اصفهان دیدید، مشکلات ۸ ماه پیش حل شده است؟
آن روز امارات اولین گل تاریخش در جام ملتها را به ما زد، گلی که برای ما درس‌هایی به همراه داشت. ایران در برابر امارات و در جدال سرگروهی پنج گل زد که سه تای آن توسط کمک داور ویدیویی مردود اعلام شد. اینکه ما در انجام برنامه‌هایمان موفق بودیم و به گل رسیدیم تنها یک وجه قضیه است ولی مردود شدن این گل‌ها هم درس دارد.
گل محبی با یک خطا چند ثانیه قبل از ضربه، مردود اعلام شد تا بازیکنان بدانند باید مراقب تک تک حرکاتشان موقع استارت زدن باشند. گل قلی‌زاده و سردار هم که آفساید اعلام شد، آن هم با فاصله میلیمتری که اهمیت لحظه استارت زدن را به رخ کشید. اما این بازی در بحث دفاعی هم برای ما درس‌هایی به همراه داشت. حسین کنعانی زادگان با بی‌احتیاطی و بدون قصد مرتکب پنالتی شد تا بار دیگر اهمیت جزئیات با وجود کمک داور ویدیویی مشخص شود. ضربه‌ای که ناخواسته هنگام دویدن به سمت توپ به پای حریف خورد و خوشبختانه آمادگی بیرانوند را به رخ رقبا کشید که این پنالتی را مهار کرد.
در صحنه گل خورده ایران درس‌های بزرگ‌تری وجود داشت. بازیکن حریف در لحظه ارسال توپ دو سه متر عقب‌تر از کنعانی بود اما بعد از استارت و در کسری از ثانیه به همین اندازه از او جلو افتاد. در حرکت آهسته تلاشی که کنعانی برای استارت زد، کاملاً مشخص بود این حداکثر توان اوست و همه اهالی خانواده فوتبال از قبل می‌دانستند که دو مدافع میانی ما تنها روی سرعت ضعف دارند.
البته شجاع خلیل‌زاده در جوانی مشکل سرعت نداشت اما جبر زمانه را چاره‌ای نیست، سن او بالا رفته و کمبود سرعت را با بار تجربه جبران می‌کند که در این صحنه چندان به کار ما نیامد. درس دیگر این گل استفاده از فضای خالی مانده پشت سر مدافعان کناری –آن روز رامین رضاییان- بود، اشتباهی که در مراحل بعدی جام ملتها تکرار شد و کار دستمان داد و هنوز هم پابرجاست! در ۱۰ دقیقه آخر این بازی - البته تا قبل از اعلام ۱۳ دقیقه وقت تلف شده که دو تیم آشکارا به همین نتیجه راضی بودند - ارزش آن سه گل مردود بیشتر نمایان شد. ایران تحت فشار دفاعی قرار داشت و خوشبختانه بازیکنان امارات آن روز به لحاظ تجربه و کیفیت در حدی نبودند که بتوانند به ما ضربه بزنند، اما حالا چه؟
تک گل امارات آن روز نتوانست تغییری در نتیجه و صدرنشینی ما بدهد اما برای کادرفنی درس‌های مهمی به جا گذاشت که اگر برطرف نشده باشد حالا در العین کار دست ما خواهد داد.
