به گزارش خبرورزشی، نقطه قوت کارلوس کی روش در قدرت دفاعی تیم‌هایش بود. مربیانی که از مکتب مرد پرتغالی پیروی می‌کنند، به برتری دفاع بر حمله باور دارند. اینکه اگر گل نخورید، حداقل نمی‌بازید و بر اثر شانس یا اتفاق هم می‌توانید گل بزنید و ببرید! این گونه مربیان به پیروزی‌های حداقلی عادت می‌کنند. کاری که برانکو با پرسپولیس می‌کرد و جواد نکونام با استقلال، روش مسابقه‌ای که فصل قبل با وجود کسب ۶۷ امتیاز مورد توجه هواداران آبی نبود و آنها از تیم بزرگ توقع نمایش‌های خوب دارند نه بازی دفاعی...

اما این فصل جواد نکونام همین نقطه قوت خود را هم از دست داده و می‌بینیم که تیمش تنها یک بار برابر الغرافه کلین شیت کرد. یک گل از شمس آذر در هفته اول، دو گل از ملوان در هفته دوم، یک گل از استقلال خوزستان در هفته سوم و حالا دو گل از نساجی در هفته پنجم! شاید مهمترین دلیل این همه گل خوردن تعارفی باشد که جواد نکونام با خودش دارد! او اول فصل بازیکنان مختلفی را برای دفاع خطی با چهار نفر جذب کرد. وقت و انرژی زیادی را در تمرینات و بازی‌های پیش فصل برای تاکتیک‌های مختلف با چهار دفاع هزینه کرد و حالا خیلی زود در هفته پنجم به بازی با سه دفاع برگشته است.

اتفاقی که فصل قبل هم رخ داد و جواد نکونام در هفته‌های آخر که در کورس قهرمانی بود، به هیچ کدام از مدافعانش اعتماد نکرده و روزبه چشمی را یک خط عقب برد تا رهبر دفاعی تیمش باشد. در سیستم سه دفاعه که این فصل نکونام همین ابتدای راه به آن محتاج شده است! این سیستم یک مشکل بزرگ دارد و آن اینکه رهبر آن یعنی روزبه چشمی هیچ علاقه‌ای به آن ندارد! چشمی به عنوان یک هافبک دفاعی مدرن و ایده‌آل در دو جام جهانی بازی کرد. خصلت بازی در هافبک دفاعی تکل زدن‌های زیاد است که باعث می‌شود اگر این بازیکن را به خط دفاعی بیاورید، زیاد پنالتی بدهد.

چشمی هر وقت در استقلال مجبور شد دفاع بازی کند، هم زیاد کارت گرفت و هم پنالتی می‌داد و دیدیم که در مقابل نساجی هم یک کارت قرمز گرفت تا دربی را از دست بدهد. عصبانیت بیش از حد او نه به خاطر اخراج و دربی بلکه شاید به این دلیل بود که او را وادار به بازی در این پست می‌کنند!

و حالا نکونام که آرمین سهرابیان و ایمان سلیمی را امتحان کرد و مرادمند را هم برگرداند، از سیلوا هم هر بار که استفاده کرده زود پشیمان شده و او را بیرون می‌کشد، تنها نقطه اتکا خط دفاعی خود یعنی روزبه را هم ندارد!