۴۴ سال قبل در ششم مهر سال ۱۳۵۹ اتفاق تلخی برای فوتبال ایران به وقوع پیوست که البته اهمیت بسیار زیادی دارد ولی هنوز هم بسیاری از ملی‌پوشانی که آن روز را به خاطر دارند، حسرتش را می‌خورند.
تیم ملی فوتبال ایران که ۳ دوره متوالی قهرمان جام ملت‌های آسیا شده بود، اواخر شهریور سال ۱۳۵۹ و دقیقا چند روز پیش از آغاز جنگ تحمیلی به کویت رفت تا به عنوان مدافع عنوان قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ شرکت کند. در آن مقطع کویت بعد از ایران قدرت دوم آسیا محسوب می‌شد و می‌خواست به هر طریق ممکن با استفاده از مزیت میزبانی قهرمان قاره کهن شود.
تیم ایران با وجود این‌که به خاطر تعطیلی مسابقات فوتبال و شرایط خاص مملکت در روزهای بعد از انقلاب، تدارک چندانی ندیده بود ولی کار را خوب شروع کرد و همچنان مدعی شماره یک قهرمانی بود اما...
آغاز جنگ و خوش‌خدمتی میزبان
قبل از این‌که مرحله گروهی جام ملت‌ها به پایان برسد، عراق جنگ تحمیلی علیه ایران را آغاز کرد و همین مسئله تمرکز ملی‌پوشان کشورمان را کاملا برهم ریخت چون همه آن‌ها نگران خانواده خود در ایران بودند و حسن حبیبی سرمربی وقت تیم ملی عملا نمی‌توانست شاگردانش را با آرامش خاطر تمرین بدهد. در چنین شرایطی خبر شهادت برادر حسن روشن هم به اردوی تیم ملی رسید و او به ایران بازگشت تا همه بازیکنان و مربیان در شوک و غمی عمیق فرو بروند. در این وضعیت، ششم مهر سال ۵۹ فرا رسید و ما باید برای رسیدن به فینال جام ملت‌ها کویت میزبان را در مرحله نیمه نهایی شکست می‌دادیم ولی این کشور برای این‌که روحیه بازیکنان ایران را خراب کند، تعمدا تمام تلویزیون‌های داخل لابی هتل محل اقامت تیم ملی کشورمان را روی شبکه‌های عراقی تنظیم کرده بود تا بچه‌ها بلافاصله پس از دیدن این صحنه‌ها برهم بریزند. مرحوم ناصر حجازی سال‌ها بعد در مورد رفتار کویت حرف بسیار معناداری زد و گفت: کویتی‌ها برای شکست تیم ملی ایران و البته خوش‌خدمتی به صدام هر کاری می‌کردند ولی دقیقا ۱۰ سال بعد همین صدام به کشور خودشان حمله کرد.
شکست و خداحافظی اسطوره
تیم ملی ششم مهر سال ۵۹ به مصاف کویت رفت و در شرایطی که بچه‌ها به خاطر آغاز جنگ تحمیلی تمرکز لازم را نداشتند، از روحیه کافی برخوردار نبودند و حتی به خاطر استرس، تغذیه درستی هم انجام نداده بودند، مقابل میزبان با نتیجه ۲ بر یک شکست خوردند تا نوار حضورمان در فینال جام ملت‌ها و کسب عنوان قهرمانی این مسابقات پاره شود. در واقع جام ملت‌های ۱۹۸۰ آغاز نیمه‌نهایی‌های نحس برای تیم ملی فوتبال ایران بود. ما بعد از آن مسابقات ۶ مرتبه دیگر هم به نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا رسیدیم اما در تمام این ۶ دیدار، سهم تیم ملی ایران ناکامی بود و بس.
پس از شکست تیم ملی مقابل کویت، دوره حضور ناصر حجازی اسطوره استقلال و یکی از چهره‌های ماندگار فوتبال ایران در تیم ملی نیز به پایان رسید. در رده‌بندی کره شمالی را با ۳ گل شکست دادیم و سوم شدیم اما در آن مسابقه کریم بوستانی دروازه‌بان ایران بود.
بعد از خاتمه جام ملت‌ها با طرح موسوم به ۲۷ساله‌ها بازیکنانی همچون ناصر حجازی، نصرالله عبداللهی و ایرج دانایی‌فرد عملا از تیم ملی کنار گذاشته شدند و بازیکنانی دیگر مانند حسن نظری، حسن روشن و ابراهیم قاسمپور نیز به خاطر حضور در تیم‌های خارجی عملا دیگر به تیم ملی ایران دعوت نشدند.
