به گزارش خبرورزشی، بهینه‌سازی بودجه نقل‌وانتقالات، کاهش هزینه دستمزدها، پرورش جوانان و تقویت برند باشگاه؛ این‌ها ستون‌های فلسفه مدیریتی دامیان کومولی هستند.
مدیری فرانسوی که با اعداد و تحلیل داده‌ها، راه خود را در دنیای فوتبال باز کرده و اکنون یکی از گزینه‌های اصلی جان الکان برای ساخت یوونتوسی پایدار و در عین حال رقابتی است.
کومولی؛ مرد عددها و شانس‌های پنهان
دامیان کومولی، متولد بزیه در جنوب فرانسه، با ۵۲ سال سن و سابقه‌ای سی‌ساله در فوتبال، از مربی‌گری در تیم جوانان موناکو شروع کرد و به تدریج به نقش‌هایی چون استعدادیاب، مدیر ورزشی و نهایتاً رئیس باشگاه رسید. از سال ۲۰۲۰ تاکنون، او رئیس باشگاه تولوز است؛ باشگاهی که با مدیریت او، به لیگ ۱ بازگشت و در سال ۲۰۲۳ فاتح جام حذفی فرانسه شد. موفقیت‌هایی که در تابستان گذشته او را به آستانه ورود به میلان، با حمایت جری کاردینال مالک ردبرد (مالک مشترک میلان و تولوز) رساندند.
الگوریتم و سودآوری؛ مدل Moneyball در فوتبال
در دوران حضورش در آرسنال، کومولی نقشی کلیدی در جذب بازیکنانی چون کولو توره و امانوئل ابوئه داشت و با سه قهرمانی ملی همراه شد. در تاتنهام، لوکا مودریچ را کشف کرد و در لیورپول، نام‌هایی چون لوئیس سوارز و جردن هندرسون را به آنفیلد آورد. در این دوران بود که او استفاده از آمار و داده‌ها در انتخاب بازیکنان را آغاز کرد؛ رویکردی مشابه سیستم «مانی‌بال» که در بیسبال رایج شد و با فیلمی به همین نام شهرت یافت.
در مدل مانی‌بال، همه چیز حول اعداد می‌چرخد: از مشخصات فردی و آماری بازیکنان گرفته تا مدل‌های پیش‌بینی‌گر برای تعیین انطباق آن‌ها با نیازهای تیم. کومولی با این رویکرد توانست سودهای بزرگی از فروش بازیکنانی چون الماس (به ناپولی) و موریقی (به لاتزیو) کسب کند؛ خرید ارزان، فروش گران — و البته با دقت علمی.
از تولوز تا تورین؛ چالشی جدید
بدون شک، باشگاه تولوز قابل قیاس با یوونتوس نیست. در تورین، فشار، سطح انتظارات و پیچیدگی ساختار به‌مراتب بالاتر است. اما برای مدیری مثل کومولی، چالش همان چیزی است که او را تغذیه می‌کند. اکنون، الکان به دنبال آن است که با آوردن او، ساختاری مدرن و داده‌محور در یوونتوس بسازد؛ ساختاری که می‌تواند با حضور کی‌لینی و شاید بازگشت کونته، دوباره یووه را به اوج برگرداند.