به گزارش خبرورزشی، آندره‌آ استراماچونی، سرمربی پیشین اینتر، در آستانه فینال لیگ قهرمانان، به تحلیل تاکتیکی نبرد بزرگ میان اینتر و پاری‌سن‌ژرمن پرداخته است. او معتقد است سرنوشت جام در دوئل‌های کناری، با محوریت "سلاح‌های مرگبار" یعنی دی‌مارکو و دامفرایس، و همچنین در جنگ هوشمندانه در میانه میدان رقم خواهد خورد، جایی که باید از افتادن در دام تک‌به‌تک‌های خطرناک پاریسی‌ها پرهیز کرد.
«دی‌مارکو و دامفرایس، سلاح‌های مرگبار تاکتیکی»
«سرنوشت فینال در دو ناحیه رقم می‌خورد: وینگرهای اینزاگی باید بال‌های پاری‌سن‌ژرمن را دچار مشکل کنند، و در میانه میدان باید از دوئل‌های تک به تک پرهیز کرد.»
آغاز بازی چگونه خواهد بود، انتظار و سنجش یا حمله از ابتدا، استراماچونی؟
«هر دو تیم هویتی قوی در بازی‌سازی دارند، هافبک‌هایی با شخصیت بالا و مدافعانی که از مالکیت توپ نمی‌ترسند. من انتظار دارم که هر دو تیم ابتدا به دنبال تثبیت مالکیت و کنترل بازی باشند. پرسش اصلی این است که چگونه دفاع خواهند کرد، خط دفاعی‌شان چقدر بالا خواهد آمد، و سطح پرسینگ نفر به نفر چگونه خواهد بود. زیرا هیچ‌کدام ذاتاً پرس شدیدی ندارند و آن را از دقیقه اول اجرا نمی‌کنند.»
پاری‌سن‌ژرمن با بارسا متفاوت است: دفاعی‌تر، ضدحمله قوی تر، و در دفاع همان‌قدر قوی که در حمله.
«دقیقاً همین‌طور است: آن‌ها بسیار متراکم بازی می‌کنند. بین مارکینیوش-پاچو و مهاجم آخر، همیشه کمترین فاصله ممکن است. در عرض هم همین‌طورند؛ حکیمی و نونو معمولاً به داخل نزدیک می‌شوند، گرچه باید با یکی از کشنده‌ترین سلاح‌های اینتر روبه‌رو شوند: تغییر جهت بازی به سمت دو بال، دی‌مارکو و دامفرایس.»
اینزاگی منتظر و ضدحمله‌زن خواهد بود یا تهاجمی؟
«بلوک تیمی فشرده، لائوتارو و تورام در ناحیه‌ی ویتینیا قرار می‌گیرند بدون اینکه انرژی زیادی برای تعقیب نفر به نفر صرف کنند. میختاریان و دی‌مارکو در ناحیه‌ی حکیمی فعال خواهند بود، بارلا و دامفرایس کمی تهاجمی‌تر با مثلث نونو-فابیان-کوارا درگیر می‌شوند.»
بازی کجا تعیین می‌شود؟
«در دو منطقه: یکی میانه میدان، جایی که چرخش‌ها و بازی موقعیتیِ محبوب لوییس انریکه شکل می‌گیرد و اغلب پایه‌گذار موقعیت‌های خطرناک است و تک‌به‌تک‌های مرگبار پاریسی‌ها را فعال می‌کند. دوم، در جناح‌ها، جایی که دامفرایس و دی‌مارکو می‌توانند وینگ‌بک‌های حریف را به دردسر بیندازند، چون دوئه، کوارا و بارکولا تمایل چندانی به بازگشت دفاعی ندارند.»
در مرکز میدان بین سه‌نفره‌های اینتر و ویتینیا، فابیان، نوس چه می‌گذرد؟
«هر دو مثلث بازی‌سازی دارند. ویتینیا و چالهان‌اوغلو پلی‌میکرهایی هستند که سخت مهار می‌شوند و همیشه مقصد نخست پاس در بازی‌سازی از عقب‌اند. میختاریان و نوس روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و این نخستین کلید تاکتیکی است. نوس اغلب پایین می‌آید به کنار ویتینیا در بازی‌سازی، اما هنگامی که دمبله موقعیت شماره ۹ را خالی می‌کند، او ناگهان در مرکز حمله ظاهر می‌شود، بی‌توجه به مدافعان. و بعد دوئل فابیان و بارلا، دو شماره ۸ برتر جهان از نظر قدرت بدنی، دوندگی و تعادل.»
پاری‌سن‌ژرمن بدون مهاجم شماره ۹ کلاسیک بازی می‌کند، با بال‌هایی چون کوارا، دمبله و بارکولا و یک طراح مثل دوئه که مدام در حال چرخش‌اند. چطور باید با آن‌ها برخورد کرد؟
«اگر ویتینیا کلید خط میانی است، دمبله کسی‌ست که شیوه بازی مثلث هجومی را تعیین می‌کند. اوست که تصمیم می‌گیرد کی عمق بدهد، کی عقب بیاید و جای شماره ۹ را خالی کند. گاهی ناگهان از دید مدافعان ناپدید می‌شود و در فضای کم حریف را می‌کوبد.
کواراتسخلیا با لوییس انریکه بلوغ تاکتیکی یافته، گرچه اغلب از سمت چپ آغاز می‌کند، ولی آزادانه جا عوض می‌کند، گاهی حتی مهاجم می‌شود. در سمت راست، چه دوئه – که انتظار می‌رود فیکس باشد – چه بارکولا، حرکات‌شان هماهنگ با حکیمی است: وقتی مدافع مراکشی بالا می‌کشد، وینگر داخل زمین می‌آید تا فضا برای او باز شود؛ چیزی که در سمت چپ با نونو کمتر رخ می‌دهد.»
دوئل‌های حکیمی-دی‌مارکو و دامفرایس-مندز؟
«دی‌مارکو و دامفرایس، هر دو تحت نظارت خواهند بود. نونو مندز اجازه نخواهد داد دامفرایس در محوطه برتری بگیرد، اما اغلب او یا فابیان با او درگیر خواهند شد. دی‌مارکو از نظر سرعت می‌تواند از حکیمی آسیب ببیند، اما کیفیت بالای او در مدیریت توپ، حکیمی را دچار مشکل خواهد کرد. از پای او همیشه خطر خلق می‌شود.»
لائوتارو در ناحیه‌ی پاچو برای گمراه کردن مارکینیوش؟
«پاچو و مارکینیوش هردو در مهار نفر به نفر قوی‌اند. پاچو از نظر فیزیکی وحشتناک است اما در درک بازی بی‌نقص نیست. انتظار زوج‌های ثابت ندارم، اما اگر لائوتارو و مارکوس تورام با هماهنگی همیشگی بازی کنند، می‌توانند این دو مدافع را به شدت آزار دهند؛ مخصوصاً چون همیشه ویتینیا موفق به مهار پاس‌های مورد علاقه اینزاگی نمی‌شود.»
دوناروما یا زومر؟
«جی‌جی بهترین دروازه‌بان دنیاست. با ۲۶ سال سن، مثل یک کهنه‌کار بازی می‌کند. پاریس را تا فینال کشانده، بهترین دروازه‌بان یورو بوده و رهبر است. زومر در نیمه‌نهایی مقابل بارسا فوق‌العاده بود؛ با شخصیت، واکنش و مهارت بالا در بازی با پا زیر فشار. دو سنگربان بزرگ.»