از من ناراحتی؟ چیزی شده؟ ماجرای سوتفاهم میان راننده و مهندس!

به گزارش خبرورزشی، لوئیس همیلتون پس از مسابقه‌ای دیگر که در آن تنش‌هایی میان او و مهندس تیم فراری، ریکاردو آدامی، ایجاد شد، از "عدم شفافیت در ارتباطات رادیویی" شکایت کرد.

گرندپری موناکو ۲۰۲۵ نیز به فصلی دیگر از عملکرد پرفشار فراری بدل شد؛ این‌بار به‌خاطر تنش‌هایی که در مکالمات رادیویی میان همیلتون و مهندسش رخ داد.

همیلتون در جایگاه پنجم قرار گرفت و هم‌تیمی‌اش، چارلز لکلرک، دوم شد؛ نتیجه‌ای که بهترین عملکرد تیمی فراری در یک آخر هفته غیر اسپرینت در این فصل به‌شمار می‌رفت. با این حال، هیچ‌کدام از راننده‌ها حال و هوای جشن نداشتند. همیلتون پس از مسابقه، دل‌زده و کم‌حرف ظاهر شد. لکلرک شاید امیدوار به نتیجه‌ای بهتر پس از رقابت برای پول پوزیشن در شنبه بود، و همیلتون نیز چنین امیدی داشت، چراکه به‌خاطر مانع‌تراشی بر سر راه مکس فرشتاپن در بخش ماسنه طی مرحله اول تعیین خط، سه رده جریمه شد.

این جریمه که در نتیجه اطلاع‌رسانی نادرست تیم درباره نزدیک شدن فرشتاپن رخ داد، مجموعه‌ای از اتفاقات را رقم زد که باعث شد همیلتون در طول مسابقه "در سرزمینی بی‌صاحب" گیر بیفتد. افزون بر این، مکالمات او با آدامی نیز لحنی ناراضی و گزنده به خود گرفت.

بعداً، فدریک واسور، رئیس تیم فراری، تلاش کرد هرگونه تنش میان این دو را رد کند:
«وقتی راننده بین پیچ‌های ۱ و ۳ سوالی می‌پرسد، ما باید صبر کنیم تا وارد تونل شود تا بتوانیم پاسخ بدهیم، چراکه نمی‌خواهیم در حین عبور از پیچ‌ها با او صحبت کنیم.» واسور توضیح داد.
«نه اینکه خوابمان برده، یا داریم روی پیت‌وال آبجو می‌خوریم، بلکه طبق توافق قبلی، بخشی از پیست را برای صحبت مشخص کرده‌ایم. راستش، وقتی راننده‌ای بین دیوارها، زیر فشار، و با سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌جنگد، سوال می‌پرسد، این عجیب نیست.
من کاملاً با این موضوع کنار آمده‌ام و بعد از مسابقه هم با همیلتون صحبت کردم – و او گفت که ناراحت نیست.»

اگرچه این اظهارات قابل قبول به‌نظر می‌رسد – رانندگان اغلب نمی‌خواهند در شرایط حساس اطلاعات دریافت کنند – اما در عین حال، پاسخی کلی و غیرشفاف بود. عجیب‌ترین بخش مکالمه اما پس از پایان مسابقه رخ داد، نه در طول آن.

«رتبه پنجم شدی،» آدامی در دور سرد اعلام کرد.
«توی ترافیک خیلی زمان از دست دادیم. بقیه چیزها رو باید بررسی کنیم. لطفاً لاستیک‌های فرسوده رو هم بردار.»
همیلتون پاسخ داد: «خیلی ممنون از بچه‌ها، همون‌طور که گفتم، بابت تعمیر ماشین بعد از تصادف تمرین شنبه. آخر هفته راحتی نبود، ولی برای نبردی دیگر زنده‌ایم… خب، بله.»

سپس سکوتی طولانی برقرار شد، تا وقتی که همیلتون پرسید: «از من ناراحتی یا چیزی شده؟» – که بدون پاسخ ماند.

چنین مکالماتی باید در بستر کلی مسابقه بررسی شوند، به‌ویژه وقتی از طریق پخش تلویزیونی شنیده می‌شوند؛ چراکه فرمول یک در بزرگ‌نمایی درام‌های رادیویی سابقه دارد. اما گفته می‌شود این مکالمه دقیقاً به همین شکل بوده است.

پیش از این، همیلتون در طول مسابقه پرسیده بود که آیا گروه جلو – فرشتاپن، نوریس، لکلرک و اسکار پیاستری – «هنوز حدود یک دقیقه جلو هستند؟»
پاسخ آدامی – «چارلز روی لاستیک متوسط و مک‌لارن‌ها روی لاستیک سخت هستند، در پیچ ۱۶ نزدیک به هم می‌جنگند» – برای همیلتون کافی نبود.
او پاسخ داد: «داری به سوالم جواب نمی‌دی. فکر نکنم اهمیتی داشته باشه، فقط می‌خواستم بدونم که آیا تقریباً یک دقیقه عقب هستم یا نه…»
در نهایت پاسخ آمد: «او [لکلرک] ۴۸ ثانیه جلوتره.»

هیچ‌یک از این تبادلات، با جایگاه همیلتون در پیست همخوان نبود، و اگر او بعد از مسابقه «اصلاً ناراحت نبود»، باید خیلی زود در مسیر رفتن به دفتر واسور حالش بهتر شده باشد.

همیلتون خط پایان را ۵۱.۳۸۷ ثانیه پس از نوریس، قهرمان مسابقه، و ۴۸.۲۵۶ ثانیه پس از هم‌تیمی‌اش لکلر رد کرد. این فاصله احتمالاً برای همیلتون ناامیدکننده بود، به‌خصوص که در بخش اعظم مسابقه در همان «سرزمین بی‌صاحب» معروف گرفتار شده بود – آن‌هم به‌دلیل اشتباه تیم در اطلاع‌رسانی درباره کاهش سرعت فرشتاپن در تعیین خط.

این جریمه باعث شد همیلتون در استینت نخست پشت سر آیزاک هادجار از تیم ریسینگ بولز و فرناندو آلونسو از استون مارتین قرار گیرد، تا زمانی که آن‌ها در پایان دورهای ۱۴ و ۱۶ به پیت رفتند.
دو دور با هوای پاک پیش از پیت‌استاپ خودش، به همیلتون اجازه داد از هر دوی آن‌ها عبور کند، اما تا آن زمان ۱۲ ثانیه از لکلر عقب افتاده بود، چراکه گروه پیشتاز، تحت هدایت نوریس، با فشار کمتر بر لاستیک‌ها فاصله ایجاد کرده بودند.

اگرچه توقف اول لکلرک در دور ۲۳ زمان‌برتر از همیلتون بود، اما از آن نقطه به بعد، شکاف میان آن‌ها افزایش یافت – بین دورهای ۳۳ تا ۳۹، همیلتون در هر دور بین یک تا سه ثانیه از لکلرک عقب می‌ماند.

داده‌ها همچنین نشان می‌دهند همیلتون در ورود و خروج به پیت در آخرین توقفش در دور ۵۶، زمان قابل‌توجهی از دست داده است.

برخی از این افت‌ها را می‌توان به ترافیک نسبت داد – تیم‌های ریسینگ بولز و ویلیامز با نگه‌داشتن یک راننده در پیست برای باز کردن فضا برای هم‌تیمی، باعث شدند فاصله میان الکس آلبون در رده یازدهم (دور ۵۷) و نیکو هالکنبرگ در رده هجدهم تنها ۱۱ ثانیه باشد.

این خودروها ابتدا برای گروه پیشتاز سریع کنار رفتند، اما سپس بازگشت کند آن‌ها به مسیر، برای همیلتون مشکل‌ساز شد.

با این حال، بخش بزرگی از آن ۴۸ ثانیه اختلاف، ناشی از آن است که همیلتون هنوز نتوانسته SF-25 را مانند لکلرک سریع هدایت کند. او دلیل این موضوع را ناآشنایی نسبی با ویژگی‌های عملکردی ذاتی فراری می‌داند، اما اختلاف‌هایی در حد سه دهم ثانیه در هر دور، در نهایت به شکافی بزرگ بدل می‌شوند.

چنان‌که خود همیلتون پس از تعیین خط گفت:
«این آخر هفته، برای من منحنی یادگیری نسبتاً تندی بوده.»