به گزارش خبرورزشی، آمار و داده های آمار همیشه حقیقت را می گویند. گاهی اوقات وقتی سلایق شخصی قصد دارد روی حقایق فنی سرپوش بگذارد، این آمار است که میدانداری می کند.
تحلیل داده های چهار بازی از دیدارهای اخیر استقلال بر اساس آمار استخراج شده از جی پی اس می گوید اندونگ، رامین رضاییان و جلالی بهترین های استقلال بودند.
سند اشتباه مربی موقت استقلال
قهرمانی استقلال در جام حذفی، بی‌تردید نقطه‌ی اوج فصل برای آبی‌پوشان پایتخت بود. اما آنچه کمتر به چشم آمد، تصمیمی عجیب در کادر فنی بود: نیمکت‌نشینی اندونگ، بازیکنی که بسیاری او را نبض تهاجمی تیم می‌دانستند. شاید برای برخی این تصمیم قابل توجیه بود، اما برای بسیاری دیگر، بیشتر شبیه یک معما جلوه می‌کرد.
پیش از فینال، حتی زمزمه‌هایی شنیده می‌شد مبنی بر اینکه جباری سرمربی تیم، نام اندونگ را در فهرست خروجی قرار داده است. تصمیمی که با توجه به عملکرد ثابت و مؤثر این بازیکن، موجی از تعجب در بین کارشناسان و هواداران به راه انداخت. فینال جام حذفی نیز بر این داستان دامن زد؛ اندونگ در ابتدا بازی را از روی نیمکت دنبال کرد اما همان‌طور که گاهی فوتبال قواعد نانوشته‌اش را به رخ می‌کشد، در لحظات حساس وارد زمین شد و با یک پاس گل استادانه، ورق را برگرداند.
تحلیل داده‌های چهار بازی استقلال ( مقابل گل گهر، تراکتور، فولاد و هوادار —بر پایه اطلاعات GPS و آمار فنی دقیق) نشان می‌دهد اندونگ با فاصله، تأثیرگذارترین بازیکن تیم در میدان بوده است. پس از او، رامین رضاییان قرار دارد؛ بازیکنی که با قطع توپ‌های کلیدی، طراحی حملات از جناح راست و دوندگی بی‌وقفه، نقشی دوگانه بین دفاع و حمله ایفا کرده است. رضاییان نه فقط به‌عنوان مدافع، بلکه گاه به‌عنوان پشتیبان خط میانی ظاهر شده و در جریان بازی‌های سنگین، حضورش نفس‌گیر بوده است.
در جایگاه سوم، جلالی قرار می‌گیرد. بازیکنی که شاید در نگاه اول کم‌سروصدا باشد، اما عملکردش در بازی‌خوانی و پوشش فضاها، اغلب مانع از پیشروی تیم‌های حریف شده است. او با پاس‌های کوتاه هدفمند و مشارکت مؤثر در انتقال توپ، به نقطه اتکای فنی کادر مربیگری بدل شده—اگرچه کمتر به چشم آمده، اما آمار خلاف این سکوت را نشان می‌دهد.
جباری همچنان تأکید دارد که تصمیماتش علمی و مبتنی بر تحلیل است، اما هم‌خوانی نداشتن گفته‌هایش با داده‌های آماری، پرسش‌برانگیز شده است. آیا نگاه تحلیلی او دقیق‌تر از داده‌هاست، یا بالعکس؟
یک چیز قطعی‌ست: در میان آمار، اندونگ، رضاییان و جلالی سه ستون قابل اتکا در استقلال بوده‌اند. کنار گذاشتن یکی، یا نادیده گرفتن تأثیر دیگری، ممکن است در آینده‌ای نه‌چندان دور، بهای سنگینی برای تیم داشته باشد.
بررسی داده‌های GPS از چهار مسابقه اخیر این تیم برابر فولاد، گل‌گهر، هوادار و تراکتور، به‌خوبی نشان می‌دهد چگونه عملکرد فیزیکی سه بازیکن شاخص—دیدیه اندونگ، رامین رضاییان و ابوالفضل جلالی— به ستون فقرات استراتژی استقلال تبدیل شده است.
دیدیه اندونگ: محور کنترل مرکزی و الگویی از پایداری فیزیکی
هافبک اهل گابن استقلال نه‌تنها از نظر آماری، بلکه در نحوه کنترل جریان بازی نیز نقطه اتکای میانه میدان بوده است. با میانگین شاخص عملکرد فیزیکی ۹۰٫۰۸، بالاتر از تمامی بازیکنان، اندونگ نشان داده تداوم تلاش و بهره‌وری در سطح بین‌المللی چگونه می‌تواند به‌صورت عینی در زمین بازی نمود یابد.
مجموع مسافت طی‌شده: ۴۳٬۴۶۶ متر
شتاب و کاهش سرعت پرشدت: ۲۷۹ بار
حداکثر سرعت ثبت‌شده: ۳۰ کیلومتر در ساعت
نکته مهم در مورد اندونگ، توانایی‌اش در فعالیت مستمر در زون‌های پرفشار قلبی (۱۵۰ تا ۱۸۰ ضربه در دقیقه) است. این نشان می‌دهد او در مواجهه با استرس بازی نه تنها افت نمی‌کند، بلکه با حفظ دقت در تصمیم‌گیری، ریتم تیم را نیز در دست دارد. چنین ویژگی‌هایی معمولاً در هافبک‌های مرکزی طراز اول اروپایی مشاهده می‌شود.
رامین رضاییان: تعادل هجومی-دفاعی در جناح راست
رضاییان با آمادگی بدنی بالا، نقش یک بال راست مدرن را به‌خوبی ایفا کرده است. او با شاخص عملکرد ۸۸٫۱۳، حضور مؤثری هم در فاز دفاعی و هم در فاز هجومی داشته و این پویایی در آمار او کاملاً مشهود است.
مجموع مسافت طی‌شده: ۴۴٬۳۵۶ متر
تعداد شتاب و کاهش سرعت‌های پرشدت: ۲۶۳ بار
حرکت در سرعت بیش از ۲۵ کیلومتر در ساعت: ۱۴۱۲ متر
این آمار، تصویری دقیق از بازیکنی می‌دهد که به‌صورت مداوم در حال تطبیق با وضعیت بازی است، از بازگشت سریع در ضدحمله‌های حریف تا پشتیبانی از حملات در کناره‌ها.
ابوالفضل جلالی: انفجار انرژی در سمت چپ
مدافع چپ جوان استقلال در دیدار مقابل هوادار، فراتر از یک بازیکن دفاعی ظاهر شد. با ثبت شاخص عملکرد ۹۵٫۶۸ بالاترین امتیاز فردی در تمامی مسابقات تحلیل‌شده، او درخششی خاص از خود نشان داد.
تعداد شتاب‌های شدید: ۷۴ بار
کاهش سرعت‌های پرشدت: ۸۵ بار
حداکثر سرعت ثبت‌شده: ۳۴ کیلومتر در ساعت
ترکیب تکنیک، سرعت و ذهنیت تهاجمی جلالی، در کنار تعهد به وظایف دفاعی، او را به یک تهدید واقعی در فاز حمله و یک سد مطمئن در فاز دفاعی تبدیل کرده است. حرکت‌های برش‌دار او از جناح چپ، اغلب باعث کشیدگی ساختار دفاعی حریف شده و فضا برای نفوذ دیگر بازیکنان فراهم آورده است.
بازیکنانی چون اندونگ، رضاییان و جلالی نه تنها بازوهای فنی تیم هستند، بلکه تجسم عینی از تحولی‌اند که فوتبال ایران در صورت سرمایه‌گذاری درست، می‌تواند تجربه‌اش کند.