به گزارش خبرورزشی، کیمی کوچک، حالا بزرگ شده است.
این را توتو وُلف، مدیر تیم مرسدس، با لحنی شاد و به زبان ایتالیایی از طریق رادیو به او گفت؛ در لحظه‌ای که شور نخستین سکوی زندگی حرفه‌ای آنتونلی، دل تمام تیم را ربوده بود. اندره ا کیمی آنتونلی، جوان هجده‌سالهٔ ایتالیایی، در دهمین گرندپری حرفه‌ای خود، سرانجام به یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای فصلش دست یافت: ایستادن بر سکو، آن هم در بالاترین سطح رقابت‌های فرمول یک.
پیش از رسیدن به این نقطه، رؤیاهای دیگری را نیز یک‌به‌یک محقق کرده بود: برگزیده شدن در سنین بسیار پایین توسط مرسدس، راندن خودرویی از تیمی تراز اول، کسب نخستین امتیاز، نخستین پول‌پوزیشن (هرچند در مسابقه اسپرینت)، و نخستین دور سریع. هر قدم را با تأمل برداشت؛ بی‌عجله و با درک اینکه «فرمول یک، استخری‌ست پر از کوسه‌ها» ــ همان‌گونه که پنج‌شنبه هنگام ورود به مونترال هشدار داده بود ــ و غفلت در آن، به‌سرعت بهایش را خواهد گرفت.
با این حال، او چنان با شتاب پیش می‌رود که گویی تنها خودش تاب تحمل این مسیر را دارد.
توتو وُلف، که از سال ۲۰۱۸ و از زمان پیوستن آنتونلی به برنامه استعدادهای جوان مرسدس، به توانایی‌های او باور پیدا کرده بود، می‌گوید: «کیمی از همان روز نخست ما را شگفت‌زده کرد ــ و در سراسر مسیر حرفه‌ای‌اش همچنان ما را غافلگیر می‌کند.» به همین دلیل بود که وُلف تصمیم گرفت بر جوانی سرمایه‌گذاری کند که خودش پرورشش داده؛ تا صندلی خالی‌شده توسط لوئیس همیلتون، قهرمان افسانه‌ای مرسدس، را پر کند.
جشن پایان گرندپری در مونترال، بیش از آن‌که رنگ رقابت حرفه‌ای داشته باشد، حال‌وهوای یک ضیافت خانوادگی را تداعی می‌کرد.
در پیشاپیش این جشن، جورج راسل، هم‌تیمی ۲۷ سالهٔ آنتونلی، جای داشت؛ راننده‌ای که بر سکوی نخست ایستاد و نخستین پیروزی فصل را برای مرسدس رقم زد؛ پیروزی‌ای که از گرندپری لاس‌وگاس ۲۰۲۴ تاکنون تجربه نشده بود. البته این برد، در پایان از سوی ردبول مورد اعتراض قرار گرفت و تصمیم‌گیری نهایی به داوران سپرده شد. راسل، در شروع مسابقه عملکردی بی‌نقص داشت و توانست مکس فرشتاپنِ پرخاشگر را پشت سر نگه دارد. حتی استراتژی‌های تهاجمی ردبول نیز نتوانستند اقتدار او را در آن یک‌شنبه فراموش‌نشدنی خدشه‌دار کنند. او در پایان گفت: «شاید این، یکی از بهترین آخرهفته‌های حرفه‌ای‌ام بود. تقسیم سکو با کیمی، این تجربه را خاص‌تر کرد.»
یک‌شنبه‌ای که باید آن را قاب گرفت؛ هم برای راسل، هم برای آنتونلی، رانندهٔ جوان ایتالیایی‌ای که پس از سال‌ها، پرچم سه‌رنگ کشورش را به جمع سه‌نفر برتر فرمول یک بازگرداند. آخرین‌بار، چنین افتخاری در سال ۲۰۰۹ به‌دست یارنو ترولی و با خودروی تویوتا در گرندپری ژاپن حاصل شده بود.
در سوی دیگر، مکس فرشتاپن، قهرمان حال حاضر جهان، نیز از نتیجهٔ خود ابراز رضایت کرد: «مقام دوم، بهترین چیزی بود که امروز می‌توانستیم به آن برسیم. توانستم از مک‌لارن‌ها امتیاز بگیرم، ولی فعلاً به قهرمانی فکر نمی‌کنم؛ این فصل را باید قدم‌به‌قدم سنجید.»
اما در نقطهٔ مقابل، هفته‌ای تلخ برای مک‌لارن رقم خورد. تیمی که از آغاز فصل تاکنون همواره روی سکو حاضر بود، این بار با بحرانی درون‌تیمی مواجه شد: در جریان رقابت، لاندو نوریس در تلاشی برای سبقت، به اسکار پیاتری، هم‌تیمی‌اش، برخورد کرد. با این حال، رانندهٔ استرالیایی موفق شد به مقام چهارم دست یابد، پیش از شارل لکلرک و لوئیس همیلتون از تیم فراری؛ در حالی که نوریس مجبور به کناره‌گیری شد و مسئولیت برخورد را نیز پذیرفت.
پیشرفت چشمگیر آنتونلی، به مسابقه‌ای که با ورود سیفتی‌کار به پایان رسید، حال‌وهوای آرامشی بخشید. او گفت: «در بخش پایانی، با مشکل لاستیک‌ها روبه‌رو شدم و مک‌لارن‌ها را می‌دیدم که نزدیک می‌شوند. مهندسم در هر سکتور فاصله‌ها را اعلام می‌کرد و این وضعیت واقعاً استرس‌زا بود، اما خوشحالم که توانستم از جایگاهم دفاع کنم.»
او نمایشی درخشان از خود به‌جا گذاشت؛ همچون یک کهنه‌کار، در برابر تهدید مک‌لارن‌ها ایستادگی کرد، و آغازی درخشان داشت که با سبقت از اسکار پیاتری، رهبر مسابقه، رقم خورد: «نمی‌خواستم بیش از حد ریسک کنم ــ اما آن سبقت در آغاز، یکی از کلیدهای موفقیتم بود. سرعت خودرو در تمام آخرهفته عالی بود و امیدوارم بتوانیم این روند را ادامه دهیم.»
مرسدس امیدوار است که گامی را که در کانادا برداشت، در اتریش ــ جایی که راسل سال گذشته فاتح آن بود ــ نیز تکرار کند. راسل گفت: «هوا در اتریش گرم‌تر خواهد بود، که برای ما ایده‌آل نیست، اما امیدواریم رقابتی باقی بمانیم.»
اکنون که نخستین سکوی فرمول یک به‌دست آمده، به‌نظر می‌رسد «کیمی کوچک» دیگر قصد توقف ندارد