به گزارش خبرورزشی، آغاز دوران آلونسو برابر اینزاگی؛ بلانکوس آماده‌ی خیز برای قله‌ها این تیتر رسانه های مادریدی قبل از بازی رئال مادرید و الهلال بود، دیداری که به جای آن که شروع خوبی برای ژابی آلونسو باشد، شروع خوبی برای اینزاگی در الهلال شد!
شصت‌وششمین بازی از فصل به‌ظاهر بی‌پایان رئال مادرید، فصلی که از ۱۴ اوت سال گذشته با پیروزی مقابل آتالانتا در سوپرجام اروپا در لهستان آغاز شد، به نخستین دیدار رسمی دوران ژابی آلونسو بدل شده بود؛ سرمربی باسکی‌ای که پس از چهار فصل، جایگزین کارلو آنچلوتی شده است.
آغاز راه برای آلونسو، مسیری پرخطر در برابر تیمی زخم‌خورده و باانگیزه به‌نام الهلال بود و ژابی از این تیم زخم خورده و مربی با انگیزه اش زخم خورد...
برای الهلالی که فصل ۲۰۲۴-۲۵ را با شکستی فاجعه‌بار به پایان رساند، برد برابر رئال مادرید همانند فتح یک جام تلقی می شد. درست مانند پیروزی تیم ملی عربستان بر آرژانتین در جام جهانی ۲۰۲۲؛ دیداری که هرچند با دو شکست و حذف زودهنگام همراه شد، اما آن یک برد تاریخی در حافظه‌ی مردم حک شد.
رئیس باشگاه، فهد بن نفل، نیز تمام تلاشش را برای ساختن تیمی بزرگ کرد: از ماه آوریل به دنبال سیمونه اینزاگی در میلان رفت و در نهایت موفق شد او را جذب کند. اما در جذب ستاره‌ها ناکام ماند: ویکتور اوسیمن، برونو فرناندز و تئو هرناندز پیشنهادها را رد کردند، و مذاکرات با ستارگان اینتر—بارلا، باستونی و چالهان‌اوغلو—هم بی‌نتیجه بود.
در نتیجه، اینزاگی با همان چهره‌های آشنای الهلال وارد میدان شد: یاسین بونو درون دروازه، کولیبالی و میلینکوویچ ساویچ از سری‌آ، الکساندر میتروویچ، مالکوم، رنان لودی، مارکوس لئوناردو، ژوائو کانسلو و روبن نوس... و با همین چهره ها یک امتیاز از رئال مادرید گرفت، به خصوص با درخشش یاسین بونو که پنالتی والورده را مهار کرد.
چهره‌های تازه در مادرید
در سوی مقابل، ژابی آلونسو دو خرید جدید در اختیار داشت: ترنت الکساندر-آرنولد از لیورپول که در برنابئو حالا فقط با نام «ترنت» شناخته می‌شود، و رافائل هوئیسن، مدافع مستعد اسپانیایی. مستنتوئونو، پدیده‌ی متولد ۲۰۰۷، فعلاً با ریورپلاته در جام جهانی جوانان حضور دارد و پس از تولد ۱۸سالگی‌اش اواسط اوت، به تیم خواهد پیوست.
با توجه به غیبت چند مهره کلیدی—امباپه، کارواخال، میلیتائو، رودیگر، آلابا، فرلاند مندی و اندریک— هر دو خرید جدید از ابتدا به میدان رفتند. اما نتوانستند اولین پیروزی را با پیراهن رئال مادرید جشن بگیرند.
فصل بی‌پایان، بدن‌های خسته
رئال مادرید با بدنی خسته و فصلی پرفشار وارد این رقابت شده: افزون بر ۶۵ بازی باشگاهی، بسیاری از بازیکنان در تیم‌های ملی نیز بار مضاعفی را به دوش کشیده‌اند—اغلب با سفرهای بین‌قاره‌ای.
لوکا مودریچ ۱۰ بازی ملی، آردا گولر ۹، بلینگهم و وینیسیوس ۸، و والورده ۷ بازی ملی را نیز تجربه کرده‌اند. برای والورده، این دیدار بازی شصت‌وهفتم فصل است و ممکن است تا پایان این تورنمنت، تعداد بازی‌هایش به ۷۴ نیز برسد. بازی شصت و هفتم برای او بازی بدی بود چرا که پنالتی دقیقه ۹۰ را هدر داد.
لوکا مودریچ در آستانه ۴۰ سالگی، با ۶۸ بازی (۳۷ بازی به‌عنوان بازیکن اصلی) هنوز بدون مصدومیت به راه خود ادامه می‌دهد؛ آماری حیرت‌انگیز برای ستاره‌ی کروات.
یک سال پیش، رئال مادرید نسبت به شرکت در جام جهانی باشگاه‌ها مردد بود؛ تردیدهایی که حتی کارلو آنچلوتی نیز به آن‌ها اشاره کرده بود. اما حالا با پیشنهاد فیفا—۳۵ میلیون دلار فقط برای حضور و تا سقف ۱۱۷ میلیون در صورت قهرمانی—همه‌چیز تغییر کرده است.
فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه، در روزهای اخیر به میامی آمده و بی‌پرده اعلام کرده که هدف رئال، قهرمانی است.
این مسئله فشار مضاعفی بر شانه‌های ژابی آلونسو وارد می‌کند؛ مربی‌ای که در ابتدا تمایلی به پذیرفتن هدایت تیم پیش از این تورنمنت نداشت، اما نهایتاً قانع شد. او هم مثل اینزاگی، در دیداری پای به میدان گذاشت که تنها نتیجه‌ی ممکنش برای او، ریسک شکست بود.
روی اسکوربرد هیچ یک از دو مربی بازنده نشدند اما مساوی رئال مادرید و الهلال، برای ژابی آلونسو باخت بود و برای اینزاگی برد...