به گزارش خبرورزشی، از تساوی مقابل مونتری بدتر برای اینتر، شنیدن حرف های مدیر الهلال بود که گفت قبل از فینال اروپا، با اینزاگی توافق کرده بودیم.
حالا خودتان را جای باشگاهی بگذارید که با تمام وجود تلاش میکند خاطرهی تلخ آن فینال را از ذهن پاک کند؛ باشگاهی که میخواهد از آن رسوایی فاصله بگیرد و با کریستین کیوو و از دل همین جام جهانی باشگاهها، راهی تازه را آغاز کند. اما حالا دوباره درگیر ماجرایی شده که دستکم، ناخوشایند و آزاردهنده است.
به بیان دیگر، اینتر با کمال میل ترجیح میداد اصلاً حرفهای کالزادا، مدیرعامل باشگاه الهلال، را نشنود؛ اظهاراتی که تأیید میکرد توافق با سیمونه اینزاگی، پیش از ۳۱ مه نهایی شده بود. حرفهایی که تنها یک چیز را یادآور شدند: برخورد باشگاه با مسالهی آیندهی اینزاگی، آن هم پیش از بازی سرنوشتساز مقابل پاری سنژرمن، تا چه حد نابجا و نامناسب بوده است؛ چگونه تمرکز تیم، رسانهها و حتی ساختار مدیریتی باشگاه از بازی حساس منحرف شد.
شرمندگی و سردرگمی
در لسآنجلس، فضای باشگاه آمیخته به شرمندگی و سرخوردگی بود؛ زمانی که مدیران باشگاه صحبتهای کالزادا را خواندند. شرمندگی مطلق، زیرا یادآور نشست خبری ۲۶ مه در روز رسانهها بود؛ همانجایی که در حضور مدیران ارشد باشگاه – از جمله نمایندگان گروه Oaktree که در ردیف جلو نشسته بودند – اینزاگی ناگهان اعلام کرد از عربستان و حتی ایتالیا پیشنهادهایی دریافت کرده است.
در حالی که مدیران تصور میکردند همهچیز تحت کنترل است، اکنون روشن شده حقیقت نهتنها پنهان شده، بلکه وضعیت از آنچه فکر میکردند بدتر بوده است. این تنها یک مسالهی پیشنهادی نبود؛ بلکه توافق نهایی، پیش از بازی بسته شده بود. قرارداد نهایی، با حضور وکلای طرفین –از جمله پسر اینزاگی– تنظیم شده و تنها امضای رسمی باقی مانده بود که بلافاصله پس از بازی انجام شد.
همین مساله است که تمرکز تیم در روزهای منتهی به فینال را، به شکلی جدی تحت تأثیر قرار داد.
دلسردی عمیق
اما آنچه بیش از همه آزاردهنده است، احساس دلسردی مدیران اینتر است؛ حسی که از نادیده گرفتهشدن و بیخبری نشات میگیرد. در روزهای منتهی به فینال، گفتوگوهای روزانه با اینزاگی برقرار بود، اما هیچ نشانهای از جدایی یا تصمیمی قطعی دیده نمیشد. هیچ برنامهریزی جایگزینی در جریان نبود و مدیران باشگاه کاملاً اطمینان داشتند که مسیر با مربی فعلی ادامه خواهد یافت.
شاید همین مسئله توضیح دهد چرا ماروتا، رئیس باشگاه، بلافاصله پس از شکست مقابل پاری سنژرمن در ورزشگاه آلیانتس، با چنین لحنی سخن گفت. البته تردیدهایی وجود داشت – بهویژه وقتی خود اینزاگی در نشست خبری پس از فینال گفت نمیتواند تضمین کند در جام جهانی باشگاهها روی نیمکت اینتر خواهد نشست.
با این حال، بعد از بازی همهچیز ظاهراً به حالت عادی بازگشت؛ اما در پشت صحنه، داستان دیگری در جریان بود. شبی که در هتل موناکو گذشت، هیچکس تصور نمیکرد که اینزاگی رفتنی باشد. اما او قبلاً با الهلال حرفهای دیگری زده بود.
دیروز کالزادا در گفتوگو با بیبیسی به صراحت گفت: «همهچیز از قبل تصمیمگیری شده بود». و نکتهی مهمتر اینکه، هیچکس این گفتهها را تکذیب نکرد.
پایانی تلخ برای رابطهای پُرماجرا
قرارداد آماده بود، فقط امضای نهایی باقی مانده بود. حالا، بازی لو رفته است. بازیای که میتوان با اطمینان گفت: خطرناک بود. و نتیجهاش، چیزی جز از بین رفتن اعتماد و شکلگیری شکاف عمیق میان مربی و باشگاه نبود. اینتر بهوضوح خود را فریبخورده و رهاشده میبیند.
شاید روزی این جدایی بهتر درک شود، اما امروز، تنها چیزی که در باشگاه موج میزند، دلسردی و احساس خیانت است.
در همین زمینه؛ الهلال، رئال را متوقف کرد، اینتر را نابود!/ اینتر از اینزاگی رودست خورده بود!