به گزارش خبرورزشی، اینتر با گل دیدنی لائوتارو مارتینز مقابل اوراوا ردز ژاپن به پیروزی رسید تا کیوو پس از مساوی مقابل مونتری، اولین پیروزی رسمی اش را جشن بگیرد.
آخرین لبخند، چهل و شش روز پیش با پیروزی مقابل بارسلونا رقم خورده بود. سپس قهرمانی از دست رفت و ضربه سنگینی برابر پاری‌سن‌ژرمن وارد شد، زخمی که هنوز از یاد نرفته و شاید هرگز نرود. حالا دیدار مقابل اوراوا رد دایموندز، فرصتی برای بازگشت به پیروزی بود.
لبخندی می‌زنی؟ بیا، می‌شود لبخند زد. افسردگی را کنار بگذار، چشم‌ها را به سوی آینده بدوز. نمی‌توان همیشه فقط به پاری‌سن‌ژرمن فکر کرد. نمی‌توان همیشه (یا هنوز) آن خشم بزرگ را در دل داشت، همان خشمی که آچربی در واکنشی تند به هواداری کمی بیش از حد شوخ‌طبع درباره فینال و نتیجه ۵-۰ نشان داد: «من دیوانه‌ام، می‌زنمت لت‌وپار می‌کنم». بهتر نیست حریف را لت‌وپار کرد؟ آری، چرا که اینتر واقعاً چهل و شش روز بود که نتوانسته به چنین کاری دست بزند. جالب اینکه آخرین خنده واقعی، آخرین شادی اصیل به تاریخ ۶ مه بازمی‌گردد، با گل آچربی (و سپس فراتسی) در آن شب عاشقانه و دیوانه‌وار دیدار برگشت با بارسلونا. از آن روز تاکنون فقط نوازش‌های ملایم و ضربه‌های سنگین بوده، از جمله برابر لاتزیو و پاری‌سن‌ژرمن. هیچ پیروزی حقیقی. هیچ لحظه‌ای که شب بعدش را آرام، پاک و آسوده کند. اکنون زمانش رسیده. اکنون یا هرگز، حداقل در این جام جهانی باشگاه‌ها. شب گذشته اینتر با اوراوا روبه‌رو شد و به جهان –و به خود– گفت دیگر واقعاً نمی‌خواهد از این سوی سیاره مسیرش را ادامه دهد و میل بازگشت به آفتاب اروپا در سر دارد.
پیروزی ۲ بر یک مقابل نماینده ژاپن، حماسه نیست اما اینتر را از جاده تباهی برگرداند.
در سیاتل هوا سرد است، نه مثل کالیفرنیا: بیشتر به اردوهای تابستانی در دولومیت شباهت دارد، ولی در اینجا جام جهانی باشگاه‌ها برگزار می‌شود. و همزمان اینتر جدید در حال شکل‌گیری است، تیمی که بر محور مستحکم کیوو و لائوتارو ساخته می‌شود. سرمربی جدید و کاپیتان، رهبری تیمی را بر عهده دارند که وعده داده از نو آغاز کند، وعده داده به این رقابت احترام بگذارد. وعده داده ورق را برگرداند. این محور استوار در ایالات متحده در حال شکل‌گیری است. آن دو به یکدیگر تکیه دارند، یکدیگر را جستجو می‌کنند. هر روز با هم مشورت می‌کنند. این، مرحله‌ای معمولی یا پیش‌پاافتاده نیست. کیوو از لائوتارو – با پوزش از بی‌ظرافتی فعل – «استفاده» می‌کند تا اینتر را بشناسد. تا وارد گروه شود. تا بفهمد و فهمیده شود، تا بر پایه نیازها و پیشنهادات کار کند. از میان گفت‌وگوهای فردی اولیه سرمربی جدید، گفت‌وگو با کاپیتان از پربارترین‌ها بوده: «می‌خواستم افکار و زخم‌های درون او را درک کنم»، کیوو فاش می‌کند. او فردی زیرک است. در رختکن‌های بزرگ بوده، با مربیان بزرگی کار کرده: کاپلو، مورینیو، رانیری و از این استادان آموخته که رابطه با رختکن، به‌ویژه در تیم‌های بزرگ، مرحله‌ای کلیدی است. و بله، آن سه موفقیت‌هایشان را بر همین اصل بنا نهاده‌اند. و بله، کیوو نیز در همین مسیر گام برمی‌دارد.
لائوتارو و کیوو پیوندی پیوسته از تبادل اطلاعات دارند. پیش از این نیز یکدیگر را می‌شناختند، البته. اما اکنون این رابطه صمیمی‌تر شده، در راستای کار، موفقیت، و اینتر به معنای کامل. کاپیتان از ایده‌های تاکتیکی سرمربی جدید شگفت‌زده شده است. او این را که مربی رومانیایی به میراث به‌جا مانده از اینزاگی تکیه نکرده و بلافاصله طرح‌های خود را ارائه داده، بسیار تحسین کرده است. این نشانه شخصیتی است که فوراً لائوتارو را مجذوب کرده – چیزی که می‌توان در گفته‌ای از او در چند روز پیش خواند: «ما ذهنیتی مشابه داریم». از سوی دیگر، کیوو دریافته در مواجهه با گروهی که مدت‌هاست با هم است، راه ورود، ارائه چیزهای نو است. تازه‌سازی، تغییر ترکیب، آموزش ذهن‌ها برای مواجهه با ایده‌های جدید به‌منظور ایجاد انگیزه. در واقع، این را سومر نیز دیروز در سرمای مرکز ورزشی میسون ویرجینیا بیان کرد: «تغییر برای ما مفید است، چون اکنون مثل یک چالش جدید است». اینجا است که اینتر بنیاد خود را می‌گذارد، اینجا جایی‌ست که کیوو باید خود را اثبات کند.
بازی با اوراوا رد دایموندز در همین راستا یک آزمون بود. لائوتارو می‌دانست چطور به او کمک کند. با گل البته؛ چرا که تنها مهاجم در دسترس برای این فصل باقی مانده – اما همچنین بیرون از زمین، نخستین مردی که باید به او تکیه کرد برای آغاز یک دوران تازه.
او یک گل دیدنی زد و پیروزی اول را به کیوو هدیه داد...
بیشتر بخوانید: ال تورو باز هم اینتر را نجات داد/ نماینده ژاپن طعمه افعی‌ها شد!
حتما ببینید: زیباترین گل جام جهانی باشگاه‌ها؛ قیچی دیدنی لائوتارو اینتر را احیا کرد!