داوید از راه رسید، رقابت ضد لائوتارو/ پیام جاناتان؛ لائوتارو، من می آیم!

به گزارش خبرورزشی، لائوتارو، من می‌آیم. امروز، روز جاناتان داوید است. شاید این همان چیزی باشد که هواداران یوونتوس، مدیران باشگاه و خود این مهاجم کانادایی با لبخندی پنهان در دل‌شان زمزمه می‌کنند.

ستاره‌ای که پیراهنی خالی در انتظار او بود، از همان لحظه‌ای که مشخص شد استعداد زاده‌ی نیویورک، گران‌بهاترین گوهر در میان بازیکنان آزاد خواهد شد—اصطلاحی برگرفته از فرهنگ ورزشی آمریکای شمالی.

داوید که تنها چهار روز پیش از لیل جدا شد، پس از پایان قراردادش در ۳۰ ژوئن، امروز برای انجام معاینات پزشکی راهی مرکز تخصصی یوونتوس (J Medical) خواهد شد. جایی که پس از ثبت چند سلفی و امضای یادگاری برای هواداران وفادار بیانکونری، نخستین روز رسمی او در قامت بازیکن یووه رقم خواهد خورد. در ادامه، او قراردادش را امضا خواهد کرد؛ توافقی که دامیان کومولی، مدیر کل باشگاه، با مهاجم کانادایی نهایی کرده است—قراردادی با دستمزدی ۶ میلیون یورویی به‌علاوه پاداش. و بی‌تردید، تصویر لبخندش به‌سرعت فضای شبکه‌های اجتماعی را درمی‌نوردد.

کارت معرفی یک گلزن بالفطره

اگرچه از تابستان گذشته زمزمه‌های جدایی او از لیل به گوش می‌رسید، اما فصل وداعش به هیچ وجه آسان و بی‌تنش نبود. با این حال، داوید همچون دو فصل گذشته، با گل‌هایش درخشید و تیمش را تنها یک امتیاز از صعود به لیگ قهرمانان اروپا بازداشت؛ همان رقابتی که پیش‌تر در مرحله گروهی‌اش مقابل یوونتوس به میدان رفته بود و اکنون با پیراهن این تیم به آن بازمی‌گردد.

در واقع، این انتقال نوعی آزمون ژنتیکی است—آزمونی برای سنجش میزان همخوانی DNA یک بازیکن با ذات و هویت باشگاه. و پاسخ آن، روشن و مثبت است: در سه فصل اخیر، داوید به ترتیب ۲۶، ۲۶ و ۲۵ گل به ثمر رسانده. حتی اگر گل فصل اخیرش اندکی کاهش یافته باشد، چیزی از اعتبار او نمی‌کاهد. برای درک بهتر، کافی‌ست بدانیم که در این بازه سه‌ساله، تنها یک بازیکن در سری‌آ آماری بهتر از داوید داشته است: لائوتارو مارتینز، مهاجم اینتر، که سه سال بزرگ‌تر است و تنها دو گل بیشتر به‌ثمر رسانده. اکنون، داوید با سری برافراشته، به رقابت مستقیم با او چشم دوخته است.

نبرد مهاجمان

پیشرفت، تنها از دل رقابت با بهترین‌ها پدید می‌آید. یوونتوس در فصل گذشته به این باور رسید که برای تحقق رؤیای قهرمانی، باید مهاجمی داشته باشد که هر فصل ۲۰ گل یا بیشتر برایش تضمین کند—کسی که اسلحه اصلی پروژه ایگور تودور باشد. در ایتالیا، تاکنون تنها لائوتاروی اینتر چنین تضمینی را داده است.

آرتم دُوبیک نیز با ۷۱ گل در سه فصل، چهره‌ای موفق بوده، هرچند در رم تنها ۱۷ گل به ثبت رسانده. پس از او، فاصله‌ای محسوس دیده می‌شود: آدِمولا لوکمن با ۵۲ گل، و سپس چهار مهاجم با ۴۹ گل—از جمله رتگی از برگامو، تورام از اینتر، لوکاکو از ناپولی، و البته دوشان ولاهوویچ.

و حالا داوید، میراث‌دار شماره ۹ یوونتوس شده؛ پیراهنی که پیش از این بر تن ولاهوویچ بود—مهاجمی با ۲۸ گل کمتر از داوید در سه فصل اخیر، یعنی میانگینی بیش از ۹ گل اختلاف در هر فصل. همین آمار بود که مدیران یووه را به این باور رساند: وقت آن رسیده ساختار سنتی‌شان را بشکنند، و داوید را به پروژه سیاه‌وسفید دعوت کنند—حتی پیش از حل‌وفصل نهایی پرونده جدایی ولاهوویچ و حقوق سنگین ۱۲ میلیون یورویی‌اش.

و حالا، رؤیایی که مهاجم پیشین فیورنتینا هرگز به آن نرسید—تاج‌گذاری به‌عنوان بهترین گلزن سری‌آ—شاید تا تنها یک‌ونیم ماه دیگر به داوید تعلق گیرد. مهاجمی زاده نیویورک، ولی افتخار فوتبال کانادا؛ مردی که تصویرش، نماد نبردهای پیش‌روی یووه و اینتر خواهد شد. مردی که از شاخ‌های گاو نمی‌هراسد، چرا که سال‌هاست با پیراهن قرمز در مقابل هر تهدیدی ایستاده است.

لائوتارو، من می‌آیم... این پیام جاناتان است.

بیشتر بخوانید: جاناتان دیوید مجذوب یوونتوس!/ بیانکونری در حال دو، دوتا؛ چهار تا!