به گزارش خبرورزشی، آنچه هنوز بر میز گذاشته نشده، همان استیک واقعی است؛ یعنی پیشنهاد رسمی با همه جزئیات عددی، فرمول‌ها، بندهای قراردادی و زرق‌وبرق‌های آشنا.
اما باقی مؤلفه‌ها، پیشاپیش بر سفره‌ای با طعم ترکی-ایتالیایی چیده شده‌اند: باشگاهی از استانبول که رؤیای بازگرداندن یکی از فرزندان پرافتخار خود را در سر دارد و باشگاهی از میلان که اهل مماشات نیست، اما بی‌هیچ چشم‌داشتی هم کاری از پیش نمی‌برد. در میانه این دو، ایستاده است: هاکان چالهان‌اوغلو، بازیکن ناراضی اینتر که دلبستگی ریشه‌داری به گالاتاسرای دارد؛ آن‌قدر عمیق که حتی لائوتارو را هم از کوره به در برده است.
اگر رؤیای هاکان برای پوشیدن پیراهن گالا محقق شود، مسیرش روشن خواهد شد. اینتری‌ها می‌خواهند پیش از آن‌که حواشی بیش از اندازه کش پیدا کند، تکلیف روشن شود؛ ترجیحاً ظرف دو هفته. هم‌زمان، بسته‌شدن یک در امروز، می‌تواند درِ تازه‌ای برای فردا باز کند: اینتر از هم‌اکنون طرحی برای خط میانی بدون چالهان‌اوغلو در ذهن دارد، و در این طرح، ادرسونِ آتالانتا بدون رقیب، محبوب‌ترین گزینه است.
با اینکه ویترین برگامو برچسب‌های نجومی دارد، راهی برای آوردن او به میلان هست؛ راهی که از برزیل می‌گذرد، اما به‌طرز غافلگیرکننده‌ای، دست‌نیافتنی نیست.
اولتیماتوم دست‌به‌دست می‌شود
تا این لحظه، گالاتاسرای و اینتر به‌طور مستقیم با یکدیگر مذاکره نکرده‌اند. بااین‌حال، پشت پرده رایزنی‌هایی صورت گرفته تا دو باشگاه را به هم نزدیک کند. آنچه هاکان را از حضور جدی در تمرینات آپیانو بازمی‌دارد، نه اختلاف با لائوتارو است – با اینکه این دو واقعاً گفت‌وگو کرده‌اند و هر یک بر موضع خود باقی مانده – بلکه تصمیمی است مستقل، که از دلایل شخصی و آینده‌نگرانه سرچشمه می‌گیرد.
در استانبول، بازگشت کاپیتان تیم ملی حکم یک مأموریت ملی را دارد. گالاتاسرای آماده است بی‌درنگ با هاکان به توافق برسد، ولی عادت ندارد برای جذب حتی ستاره‌ای کلیدی، هزینه‌های سنگین بپردازد.
در سوی دیگر، اینتر باید از سرمایه‌ای محافظت کند که ۳۱ سال دارد و قراردادش تا سال ۲۰۲۷ معتبر است. تا این لحظه، هنوز درخواستی رسمی از سوی هاکان به باشگاه نرسیده، اما اینتر برای آغاز مذاکره، عدد پایه‌ای حدود ۳۰ میلیون یورو تعیین کرده است؛ عددی که با نوعی خستگی و بی‌حوصله‌گی همراه شده و عملاً حکم ضرب‌الاجل را دارد: تکلیف تا پیش از آغاز اردوی فصل ۲۶-۲۰۲۵ باید روشن شود.
از آنجا که مصدومیت اخیر باعث شد هاکان پیش از موعد از اردوی آمریکا بازگردد و حتی یک دقیقه هم در جام جهانی بازی نکند، احتمالاً از نخستین بازیکنانی خواهد بود که از ۲۲ تیر دوباره در آپیانو دیده می‌شود. اما بازگشت او بدون قطعیت درباره آینده‌اش، بیشتر به یک مانع تولیدی می‌ماند تا قدمی رو به جلو.
صدای آنچلوتی از دور می‌رسد
در این میان، اینتر نیاز دارد ذهنی فارغ و دستانی باز داشته باشد تا پروژه‌ای حساس، دشوار و درعین‌حال ممکن را پیش ببرد: علاقه به ادرسون، در تمامی سطوح باشگاه دیده می‌شود، از مدیر ارشد بپه ماروتا گرفته تا مدیر ورزشی پیه‌رو آوزیلیو و حتی سرمربی تازه‌نفس، کریستیان کیوو که مشتاق است قلب میانه میدان را با این هافبک آتالانتایی، برزیلی بازآفرینی کند.
باشگاه آتالانتا می‌داند ممکن است گوهر خط میانی‌اش را از دست بدهد و در مذاکرات اولیه، رقم درخواستی را تا ۶۰ میلیون یورو بالا برده است.
با این حال، برای ادرسون، ماندن در سری آ نه‌تنها نامطلوب نیست، بلکه شاید راهی مطلوب‌تر هم باشد؛ به‌ویژه با حضور نگاه تیزبین کارلو آنچلوتی، سرمربی جدید تیم ملی برزیل.
آنچه برای این هافبک ۲۵ ساله حیاتی است، دعوت به تیم ملی و شرکت در جام جهانی پیش‌روست، جایگاهی که پس از سال‌ها در مارس گذشته دوباره به دست آورد.
به‌بیان ساده‌تر، این بار ایتالیا مانع نیست؛ فرصت است.
افزون بر آن، در میلان دو هم‌تیمی در انتظارش هستند که با نقش‌هایی متفاوت، همان رؤیای بزرگ را در سر می‌پرورانند: کارلوس آگوستو و لوئیس هنریکه نیز می‌خواهند تابستان سال آینده، همراه او با پیراهن تیم ملی برزیل در آمریکا باشند.