علی نظری جویباری که همیشه از سابقه سی ساله خود در مدیریت باشگاه حرف می زند، حال که پس از سرپرستی و قائم مقام مدیرعامل یا مسئول نقل و انتقالات باشگاه و... به بالاترین جایگاه در باشگاه استقلال که همانا مدیرعاملی است رسیده انگار برای این پست هنوز که هنوز است آمادگی ندارد.
هر چند مدیرعاملی این دو فصل اخیر در باشگاه استقلال با یکی دو دهه گذشته متفاوت است و دیگر مدیرعامل به تنهایی تصمیم گیرنده نهایی امور باشگاه نیست و در کنار خود نماینده هلدینگ یا رئیس هیات مدیره ای را می بیند که ظاهرا اختیاراتش بیش از شخص مدیرعامل است! اما با همه این اوصاف همچنان علی نظری جویباری در طول همین شش، هفت ماه مدیرعاملی خود داستان های عجیب و غریب بسیاری را ساخته است.
اینکه هنوز مدیرعامل باشگاه در برابر ساده ترین سؤالات مجری برنامه تلویزیونی در مورد قرارداد یکی دو بازیکن و اوضاع سرمربی تیم پاسخ های صریح و ساده و روشن کننده ای ندارد و با پاسخ های چالشی که بیشتر هم مجری برنامه و هم بیننده را سردرگم می کند روبرو می کند نشان می دهد که مدیریت باشگاه برای این پست و میز و صندلی کار دارد.
هر چند معتقد هستیم که قرار نیست مدیرعامل باشگاه در یک برنامه تلویزیونی از ریز و درشت و پشت پرده و پیدا و پنهان باشگاه رونمایی کند، اما از طرفی هم معتقدیم که اینگونه پاسخگویی به سؤالات نه تنها آشکار کردن پنهان ها نیست بلکه درماندگی و ناآشنایی با پاسخگویی را به اثبات می رساند.
اینکه مدیرعامل باشگاه بزرگی چون استقلال علاوه بر اینکه باید تخصص بالایی در مدیریت یک باشگاه و سیاست های آن داشته باشد، باید یک سخنگوی خوب، یک زبان با دانش و کاربلد و شیرین برای صحبت کردن داشته باشد، هنوز یادمان نرفته که از قدیم می گفتند که تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد، با این اوصاف مدتهاست که مدیرعامل باشگاه استقلال تا زبان به سخن گشوده است عیب هایش بیشتر از هنرهایش مشخص و معلوم شده اند.
حالا که نظری به تلویزیون رفته و دهان باز کرده تا ضعف هایش عیان شود، ما هواداران استقلال حسرت می خوریم که ای کاش ایشان هرگز به برنامه زنده نمی رفت تا ما امیدوار می ماندیم و به شعارها و سابقه ایشان دلخوش می ماندیم اما حالا معلوم شد که از این تیم مدیریتی هم آبی گرم نمی شود....
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد