علی دایی یازدهم مرداد ۱۳۹۰ طی مصاحبه‌ای که در خبرورزشی نیز منتشر شد، در مورد وضعیت پرسپولیس صحبت کرد و البته به تقلید صدای خودش در جشن پیراهن استقلال هم واکنش نشان داد. بد نیست چکیده این گفت‌وگو را دوباره مرور کنیم:
- خاطراتی که از پرسپولیس دارم اصلا فراموش‌شدنی نیست و طرفداران این تیم گردنم حق دارند اما باید با شرایط فوتبال حرفه‌ای کنار بیاییم و این واقعیت را بپذیریم که در حال حاضر سرمربی راه آهن هستم.
- مطمئن باشید اجازه نمی‌دهم یک عده با کلمات بازی کرده و دایی را مقابل هواداران پرسپولیس قرار بدهند. من هنوز پاداش قهرمانی فصل قبل و حدود نیمی از مبلغ قراردادم بابت هدایت پرسپولیس در لیگ دهم را طلب دارم و از آن نمی‌گذرم.
- در سالیان دور افرادی بودند که تحت عنوان دلقک در دربار پادشاهان خدمت می‌کردند. وظیفه این افراد درآوردن ادای دیگران برای خنداندن حاضران بود. البته من به آن‌آقا که در جشن پیراهن استقلال صدایم را تقلید کرد خرده نمی‌گیرم بلکه از بزرگترهای باشگاه استقلال گله دارم که چرا اجازه دادند چنین کاری در حضور آن‌ها رخ بدهد! خفت و عزت آدم‌ها دست خداست و به همین دلیل هرگز در اموری که شعور آدم را پایین می‌آورد دخالت نمی‌کنم.
- علی دایی هم می‌تواند برخی آدم‌ها را از نظر علمی، شرایط زندگی و روابط اجتماعی مسخره کند اما چنین کاری دلیل بزرگی آدم‌ها نیست بلکه اتفاقا بزرگی به آن است که اگر کار اشتباهی دیدیم، از آن چشم‌پوشی کنیم.
- قانون سقف قرارداد را اصلا قبول ندارم. چطور می‌شود مربی مثل امیر قلعه‌نویی که در فصول گذشته استقلال و سپاهان را قهرمان کرده ۳۵۰میلیون تومان دریافتی داشته باشد و آن مربی که از تیم قبلی خود اخراج شده هم دقیقا همین رقم را دریافت کند؟ {دایی زمانی این حرف را بر زبان آورد که قیمت دلار زیر ۱۵۰۰ تومان بود} این مسخره است که روی توانایی‌های یک انسان سقف بگذارند و اگر چنین اتفاقی رخ بدهد، باید فاتحه فوتبال را خواند. مگر می‌شود مهدی رحمتی ۳۵۰میلیون تومان دستمزد بگیرد و دروازه‌بانی که حتی به تیم ملی دعوت نشده هم دقیقا همین قیمت را داشته باشد؟ چنین قانونی پول زیرمیزی را در فوتبال ما رواج می‌دهد و موجب ضربه زدن به سازمان مالیاتی کشور نیز می‌شود.
