حرف‌های علی دایی همیشه خواندنی است و ما چهاردهم مرداد سال ۱۳۹۴ مصاحبه‌ای اختصاصی با شهریار داشتیم. توصیه می‌کنیم خلاصه این گفت‌وگو را دنبال کنید چون هنوز هم جذابیت خاص خودش را دارد:
- در ماجرای عیادتم از محمد مایلی‌کهن هیچ‌کس به من سفارش یا توصیه‌ای نکرد. چند روز قبل فهمیدم که ایشان به خاطر عارضه قلبی در بیمارستان بستری شده (منظور علی دایی اوایل مرداد ۱۳۹۴ بود) به همین خاطر احساس وظیفه کردم که به ملاقات او بروم و رفتم.
- امیرحسین صادقی قصد داشت پیرامون برخی استقلالی‌ها مصاحبه کند ولی به او گفتم حالا که به صبا آمدی و شاگرد من شدی، تمرکزت را روی فوتبال بگذار و گذشته را فراموش کن.
- برادر من محمد دایی بر اساس توانایی‌هایش الان کنارم ایستاده و حکم یکی از دستیارانم را دارد. او مدرک سطح a مربیگری آسیا را دارد و به کارش اعتقاد دارم. واقعا متاسفم که در فوتبال ایران برخی‌ها دنبال چنین مسائلی می‌گردند. باور کنید محمد دایی زیر سایه اسم علی دایی ماند وگرنه لیاقت و شایستگی فراوانی دارد. بدون اغراق می‌گویم محمد دایی یکی از بهترین‌هاست.
- پیام صادقیان فوتبالیست بسیار خوبی بود ولی متاسفانه در زندگی شخصی دوستان خوبی انتخاب نکرد. البته ما چه کار کردیم؟ فقط این بچه را تنبیه کردیم و او را محروم کردیم تا از سطح اول فوتبال و استعدادش فاصله بگیرد.
- اگر در پرسپولیس همدلی پشت صحنه میان کادر مدیریتی و مربیان نباشد برانکو که هیچ، حتی فرگوسن هم نمی‌تواند در این تیم نتیجه بگیرد.
- اصلا موافق بایگانی کردن پیراهن بازیکنان بزرگ در استقلال و پرسپولیس نیستم. مگر ما از پله و مارادونا بزرگتر داریم؟ آیا شماره آن‌ها در باشگاه سانتوس برزیل، ناپولی ایتالیا یا تیم‌های ملی برزیل و آرژانتین بایگانی شد؟
- من آدم سیاسی‌ای نیستم و از مناسبات آن هم سر در نمی‌آورم اما از این‌که مردم به خاطر توافق هسته‌ای موسوم به برجام خوشحال شدند، خوشحالم (توافقی که تابستان سال ۱۳۹۴ انجام شد) از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای هم تشکر می‌کنم.
- در تمام این سال‌ها هرگز نشده پشت سر کسی حرف بزنم و هیچ دعوایی را شروع کنم. من آغازکننده هیچ چالشی نبودم. این بحث قهر و آشتی را هم شما ژورنالیست‌ها راه انداختید!
