این خیلی طبیعی است که تیم ملی هر کشور سمبل و نماد فوتبال آن کشور و همه نگاه‌ها به این تیم باشد، اما کشورهای صاحب فوتبال و پیشرفته یا در مسیر توسعه، با آینده نگری و برنامه‌ریزی و مدیریت درست، به تیم‌های پایه خود نیز اهمیت می‌دهند. به خصوص به تیم امید یا المپیک که بازیکنانش، نزدیک‌ترین گزینه‌ها به حضور در تیم ملی اصلی یا بزرگسالان هستند.
درست به دلیل همین نگرش می‌بینیم که کشورهای آسیایی چه پیشرفتی کرده‌اند و باز ما به دلیل همین بی‌توجهی به تیم‌های پایه، چقدر درجا زده و حالا عقبگرد داریم. همه کشورها با اردوهای بلند مدت و تدارک بازی‌های مناسب، بازیکنان جوانان و امید خود را کم کم به تیم ملی بزرگسالان تزریق می‌کنند و از انگیزه و انرژی جوانی آنها به نفع فوتبال خود استفاده می‌کنند اما ما ...
بیش از نیم قرن از آخرین حضور ایران در المپیک می‌گذرد. ما در ۱۹۷۶ مونترال و زمانی که ۱۶ تیم به المپیک می‌رسیدند و سهمیه دو قاره فقط یک تیم بود، به جمع هشت تیم برتر رسیدیم. سپس در اسفند ۱۳۵۸ با اقتدار مجوز حضور در المپیک ۱۹۸۰ مسکو را گرفتیم اما این مسابقات از سوی مقامات کشور تحریم و ایران در آن حضور پیدا نکرد.
و از آن به بعد، ما دیگر هرگز رنگ المپیک را ندیدیم. همین حالا اگر تیم ملی امید کشورمان مجوز حضور در المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس را بگیرد، از آخرین حضور ما در این مسابقات ۵۲ سال و از آخرین مجوز صعود ما ۴۸ سال گذشته است و چه نسل‌ها که در این نیم قرن فنا شدند.
ما در بسیاری ادوار نسلی را در اختیار داشتیم که نیمی از بازیکنان تیم ملی اصلی در آن حضور داشتند. بازیکن لژیونر داشتند و ستاره‌هایی که هر کدام، آرزوی کشورهای دیگر بودند. اما چون بعد از هر دوره بازی‌های آسیایی یا المپیک، دکان تیم ملی را تعطیل و دو سال بعد کرکره را بالا می‌دادیم، چون هرگز کسی حاضر به سرمایه‌گذاری در این رده نبود، چون تیم امید اولویت مربیان باشگاهی هم نبود، همه این نسل‌ها فنا شدند و به تیم بزرگسالان نرسیدند.
همین حالا که تیم ملی در کافا حضور دارد، تورنمنتی که این همه انتقاد نسبت به آن می‌شود و برای خیلی از ستاره‌های ملی‌پوش هم مهم نبود، کسی سراغی از تیم امید نمی گیرد. تیمی که چند ملی پوش دارد و در امارات، تا امروز دو بازی برگزار کرده و دو پیروزی پرگل کسب کرده است.
ما در اولین دیدار خود در مقدماتی جام ملتهای زیر ۲۳ سال آسیا روز ۱۲ شهریور هنگ‌کنگ را ۴-۰ بردیم. مهدی جعفری، امیرمحمد رزاقی‌نیا و کسری طاهری (۲) برای تیم امید ایران گل زدند. ۱۵ شهریور در دومین بازی با نتیجه ۰-۶ برابر گوام به پیروزی رسیدیم و با ۶ امتیاز در صدر جدول ایستادیم. این بار کسری طاهری هتریک کرد و صفری، سحرخیزان و حسین‌نژاد هرکدام یک گل برای ایران به ثمر رساندند.
یک نگاه به بازیکنانی که فرصت بازی برای تیم امید پیدا نکرده‌اند -نه ستاره‌های ملی پوش و نه بازیکنانی که در تیم بازی می‌کنند یا تعویضی به میدان می‌آیند- به شما ثابت می‌کند که چه تیم و چه نسل خوبی را در اختیار داریم که اگر هر کجای دنیا بود، بهترین امکانات و تدارکات را برایشان در نظر می‌گرفتند.
اما متاسفانه اینجا آینده فوتبال، اولویت هیچکس نیست! از مدیران و مربیان و باشگاه‌ها تا خود ما رسانه‌ها و هواداران فوتبال! در این یک مورد همه در ندیدن تیم امید و آینده فوتبال ایران به یک اندازه مقصریم و سهم داریم!