تیم ملی کشتی آزاد کشورمان عصر سه‌شنبه ۱۸ شهریور ماه تهران را به مقصد زاگرب پایتخت کرواسی ترک کرد. مسابقات جهانی ۲۰۲۵ در رشته کشتی آزاد از ۲۲ تا ۲۵ شهریور ماه در این کشور اروپایی برگزار می‌شود و تیم ملی ما در هر ده وزن، به امید مدال روی تشک می‌رود.
از دهه ۵۰ میلادی که برگزاری مسابقات جهانی به شکل عرف و سنت درآمد، همواره سال بعد از المپیک بهترین فرصت برای کشتی‌گیران با تجربه و تیم‌های نامدار بوده که به خوشرنگ‌ترین مدال‌های عمر ورزشی خود برسند.
سال بعد المپیک و خاطرات تاریخی ایران
کشورهای پیشرفته در ورزش، برای المپیک به عنوان هدف، برنامه ریزی می کنند و پس از هر دوره با پوست اندازی، به چهره های جوان میدان می دهند تا با کسب تجربه آماده المپیک بعدی شوند. در کشتی به همین دلیل، ما همیشه در سال بعد المپیک بهترین نتیجه را گرفته ایم اولین و دومین عنوان قهرمانی جهان ایران در کشتی آزاد در سال بعد از المپیک به دست آمد.
در ۱۹۶۱ یوکوهاما ما در ۸ وزن، ۵ مدال طلا، یک نقره و یک برنز گرفتیم و در ۱۹۶۵ منچستر با سه طلا و ۶ مدال، عنوان قهرمانی را تکرار کردیم. سومین و چهارمین قهرمانی جهان ما در ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ در تهران بود که امتیاز میزبانی عامل اصلی آن شد و پس از المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز در جهانی ۲۰۲۱ نروژ، ما به رکورد ۷ فینالیست رسیدیم.
حالا دوباره پژمان درستکار برای تکرار آن تجربه به اروپا رفته و با خود در ده وزن، ۱۰ دلاور برده که ۷ نفر از مازندران یک نفر از خراسان رضوی و دو نفر از تهران هستند. ترکیبی از کشتی‌گیران جوان و با تجربه که برای رسیدن به مدال جهانی، مسیری سخت را در داخل طی این یک سال پیموده‌اند.
بدنبال مدال اول
در ۵۷ کیلوگرم «علی مومنی» ملی پوش ماست. علیرضا سرلک تنها مدالش را در جهانی ۲۰۲۱ نروژ -سال بعد از المپیک- در این وزن گرفت. در ۶۱ کیلو «احمد محمد نژاد جوان» برای اولین مدال جهانی خود -مثل مومنی- روی تشک می‌آید و البته که با حضور قهرمانان روس و آمریکا کاری بسیار سخت دارد.
بسیاری از کشتی‌گیران برجسته روسیه در دو وزن اول، زیر پرچم کشورهای دیگر روی تشک می‌آیند. آباکاروف از کشوری بدون کشتی -مثل آلبانی- قهرمان جهان شد! همین کار دو جوان ما را سخت تر می کند.
انتقام رحمان بیرحم
در ۶۵ کیلوگرم ما قهرمان جهان یعنی «رحمان عموزاد» را داریم که برای پاک کردن خاطره تلخ فینال المپیک انگیزه بسیاری دارد.
رحمان اگرچه لشکری از نامداران را پیش رو دارد، اما بزرگترین رقیبش همیشه خود او بوده که برای ضربه فنی کردن حریف -در عین برتری کامل- دوبار در مسابقات جهانی از جمله نروژ ۲۰۲۱ مدال را از دست داد.
تا سه نشه، بازی نشه!
در ۷۰ کیلو «امیر محمد یزدانی» دوباره به تیم ملی برگشته؛ او که سال قبل شانس خود را برای حضور در المپیک آزمود اما در ۷۴ کیلو که وزن المپیکی است، زورش به یونس امامی نرسید. امیر محمد بعد از المپیک هم بدشانس بود که در آستانه مسابقات جهانی در اوزان غیر المپیکی، مصدوم شد. او با دو مدال نقره جهانی می‌خواهد در سومین تلاش سکوی اول را فتح کند.
این طلسم لعنتی!
در ۷۴ کیلوگرم مثل سالهای اخیر «یونس امامی» ملی‌پوش ماست. آقای همیشه سوم که کلکسیونی از مدال برنز را در تمام رده‌های سنی و در تمام میادین دارد! یونس با هر دو بزرگ نامدار این وزن –زائوربک سیداکوف از روسیه و کایل داک آمریکایی- که خورجینی از مدال‌های طلای جهان المپیک دارند، کشتی گرفته و در ثانیه‌های آخر باخته است که امیدواریم این بار طلسم را بشکند.
برنده باروز نباید بدون طلا بماند!
در ۷۹ کیلو دوباره «محمد نخودی» دوبنده تیم ملی را می‌پوشد. او که در دو فینال متوالی۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ جهان در این وزن روی تشک رفت و هر دو بار مغلوب جردن باروز افسانه ای شد، در سالهای ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ دو برنز این وزن را گرفت. او که باروز را هم سال برد اما در نیمه نهایی و در حالیکه از کنچادزه ۶ امتیاز پیش بود، با بد شانسی مصدوم و دوباره برنز گرفت. حالا فقط طلا محمد را راضی می کند.
کاپیتان به وزنش برگشت
اما پر امیدترین چهره ما دوباره به وزن ۸۶ کیلو برگشته و برای سومین مدال طلای جهانی خود روی تشک می‌آید. «کامران قاسم‌پور» که تا قبل از مسابقات جهانی سال قبل، هرگز بدون مدال طلا از هیچ مسابقه‌ای به کشور برنگشته بود، یکی از بدشانس‌های تاریخ ماست که به اسطوره‌ای چون «حسن یزدانی» خورد.
کامران قهرمان نوجوانان، جوانان و امیدهای جهان در ۸۶ کیلو بود که همواره پشت سد بزرگ حسن یزدانی می‌ماند. با تغییر اوزان کشتی او به ۹۲ کیلوگرم رفت و در جهانی ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ دو مدال طلای خوش رنگ گرفت. در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ کامران فقط ۱۰ روز به مسابقات رباط پاره کرد تا شانس سومین طلای متوالی جهان را از دست بدهد.
انتقام اسطوره روی دوش همشهری
وزن ۹۲ کیلو مثل ۶۱ -۷۰ و ۷۹ کیلوگرم، یک وزن غیر المپیکی است و کامران هم نتوانست در المپیک روی تشک برود. دو ماه بعد المپیک در مسابقات جهانی این چهار وزن در آلبانی، او روی تشک رفت و از بخت بد با دو اسطوره همگروه شد؛ دیوید تیلور بزرگ که از بازنشستگی درآمد و تانک روس‌ها عبدالرشید سعدالله اف که با محرومیت از المپیک پاریس، به یک وزن پایین‌تر آمد تا ششمین مدال طلای جهانی و هشتمین طلای جهان المپیک خود را بگیرد.
کامران فقط به این دو غول باخت و حالا پس از سال‌ها با مصدومیت حسن یزدانی، به وزن روتین و طبیعی خود برگشته که دیگر در آن خبری از دیوید تیلور یا جانشینش - آرون بروکس – نیست. هر چند که او هنوز رقبایی گردن کلفت و اهل روسیه دارد که با پرچم کشورهای دیگر به میدان می‌آیند (از جمله رمضانوف که با ناجوانمردی در فینال المپیک حسن یزدانی را مصدوم کرد و طلا برای بلغارستان گرفت)
حالا کامران باید انتقام نابغه کشتی ایران و بچه محل و همشهریش را هم بگیرد. حسن یزدانی که از جهانی ۲۰۱۵ تا المپیک ۲۰۲۴ ۱۰ دوره متوالی ملی‌پوش ما در سه وزن ۷۰ - ۷۴ و ۸۶ کیلوگرم بود و تمام رکوردهای تاریخ را شکست، ده حضور و ده مدال جهان و المپیک، هرگز دست خالی نماندن !
غولهای جوان
در ۹۲ کیلوگرم «امیرحسین فیروزپور» جوان شایسته کشورمان جانشین کامران شده و برای جبران خاطره تلخ جهانی ۲۰۲۳ می‌آید. او بعد مصدومیت کامران، تنها ده روز به مسابقات جهانی، به اردو فراخوانده و روی تشک رفت و طبیعی بود که آمادگی ذهنی و جسمی کامل نداشته باشد. قهرمان جوانان و امیدهای جهان، باید از عنوان کامران دفاع کند.
در ۹۷ کیلوگرم «امیرعلی آذرپیرا» دیگر نماینده تهران در تیم ملی است. او سال قبل در المپیک و در میان لشکری از نامداران، تنها به نابغه کشتی جهان احمد تاج الدینف باخت و به مدال برنز رسید. پس از آن با جراحی زانو چند ماه را از دست داد اما حالا برگشته و برابر غول ۲۳ سالهای که از بحرین روی تشک می‌آید، کار بسیارسختی دارد.
تاج الدینف در این سه سال که وارد عرصه کشتی شده، هرگز به جز طلا مدالی نگرفته و سعدالله اف بزرگ را هم به راحتی برده است. تانک روس‌ها که برای گرفتن انتقام آماده بود اما اتحادیه اروپا به او ویزا نداد تا یک مدعی بزرگ از صحنه خارج شود. البته ماگمدوف -جانشین او- دیگر مدعی این وزن است، در کنار کایل اسنایدر که مثل حسن یزدانی ما ۱۰ مدال جهانی از ۱۰ سال گذشته حضورش دارد!
بازی تاج و تخت
و بالاخره در ۱۲۵ کیلوگرم که «امیرحسین زارع» دلاور ما جدی‌ترین مدعی قهرمانی است. زارع از ۱۸ سالگی به تیم ملی آمد و هرگز از مسابقات جهانی و المپیک دست خالی برنگشته است. قهرمان جهان در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ در دو المپیک متوالی و دو دوره مسابقات جهانی، با دست خود مدال طلا را به گردن رقبایش انداخت! ولی حالا آنقدر با تجربه شده که دیگر اجازه ندهد این اتفاق تکرار شود.
با خداحافظی طاها آکگول و بالا رفتن سن گنو پتریاشویلی، امیرحسین ما تا یک دهه مدعی اصلی قهرمانی جهان در سنگین وزن خواهد بود.
اینجا را بخوانید: تانک روسی مجوز ورود به اروپا را نگرفت/ غیبت سعدالله‌یف به سود کشتی‌گیران تیم ملی ایران