از قدیم در ایران، همان جایگاهی که مازندران در کشتی آزاد داشت، خوزستان نیز در کشتی فرنگی داشت. خاستگاه و پایتخت این رشته ورزشی در ایران، با بیشترین سهم در تیم‌های ملی رده‌های مختلف پایه، از نوجوانان تا بزرگسالان. در بسیاری مواقع بیش از نیمی از افراد تیم ملی در آزاد از مازندران و در فرنگی از خوزستان بودند.
بنا به ذات ورزش، هیچ تیم یا هیچ قهرمانی موفق نمی‌شود مگر رقبای خوبی داشته باشد. در کشتی آزاد، کرمانشاه و خراسان نقش رقبای مازندران را ایفا می‌کردند و در کشتی فرنگی، استان فارس این جایگاه را داشت. البته که تهران به عنوان پایتخت با امکانات وسیع‌تر خارج از این رده‌بندی همیشه ر تیم‌های ملی سهمیه داشته و دارد.
اما طی سال‌های اخیر استان فارس جهش خیره کننده‌ای در کشتی فرنگی داشته و به شکلی عجیب هر قهرمانش را با یک قهرمان دیگر جایگزین کرده است! کشتی فرنگی در لندن ۲۰۱۲ برای اولین بار طعم مدال طلا را چشید که از سه طلایی ما یکی اهل فارس بود. یعنی امید نوروزی در کنار حمید سوریان از تهران و قاسم رضایی از مازندران. ما در المپیک ۲۰۱۶ ریو طلا نداشتیم اما در ۲۰۲۰ توکیو تنها طلای کشتی فرنگی را دوباره یک شیرازی کسب کرد.
محمدرضا گرایی سهم استان فارس را در طلاهای کشتی فرنگی بیش از سایرین کرد. در المپیک ۲۰۲۴ پاریس سعید اسماعیلی از خوزستان و هادی ساروی از مازندران مدال طلا گرفتند و به این ترتیب مازندران هم با دو طلا به استان فارس رسید.
رمز موفقیت این استان‌ها در ساختن پشتوانه است و به شکلی جالب شیرازی‌ها جای خود را در تیم ملی فقط به همشهری خود می‌دهند! سال ۲۰۲۴ محمد علی گرایی طلای ۸۲ کیلو جهان را گرفت و امسال، جایش در تیم ملی و میراث طلای این وزن را به غلامرضا فرخی جوان داد!
در جهانی نروژ طلای ۶۳ کیلو به میثم دلخانی رسید و ما دیگر در این وزن مدال نگرفتیم تا اینکه محمدمهدی کشتکار امسال برنز گرفت، با بردن قهرمان بزرگ روس و جالب تر اینکه او هم از همان شهرستان داراب آمد!
انگار شیرازی‌ها نمی‌خواهند بگذارند دوبنده تیم ملی در برخی اوزان و سکوی جهانی متعاقب آن، به شخص دیگری واگذار شود. البته این جانشینی در سال‌های دور و نزدیک در کشتی ایران سابقه داشته است.
در سال‌های دور امامعلی حبیبی جانشین توفیق جهانبخت در وزن چهارم شد و طلای قهرمانی ۱۹۵۴ جهان به طلای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن تبدیل شد. سال ۱۹۹۸ نیز محمد طلایی قهرمان ۵۸ کیلوی دنیا در کراسنویارسک روسیه ۱۹۹۷ جای خود را به علیرضا دبیر ۲۰ ساله داد و او در جهانی تهران این طلا را تکرار کرد.
در المپیک ۲۰۲۰ توکیو نیز محمدرضا گرایی طلای ۶۷ کیلو را برای ایران گرفت و در ۲۰۲۴ پاریس طلای این وزن به سعید اسماعیلی رسید.
اینجا را بخوانید: کشتی فرنگی یک خاطره را زنده کرد؛ ۸ مدال جهانی یادآور ۸ طلای بازیهای آسیایی